Dat op een poster om een festival aan te kondigen de presentatoren van dat festival moeten staan, is natuurlijk vreselijk. Een duidelijker signaal dat de festivalorganisatoren geen reet om muziek geven, is niet denkbaar. Het is zoiets als over een schilderij zeggen dat de lijst mooi is. Maar goed, het is regionaal dus van geen enkel belang. Veel erger is lezen in Metro en op nu.nl hoe de gitarist van Kane, singer-songwriters omschrijft.

'Een gast met een gitaar en een baard die een beetje ingehouden over zijn leven zingt.' Er zit een kern van waarheid in, en met de zingende mannen met baarden kan je de daken van stronthuizen bedekken, maar uit de mond van de Kane gitarist klinkt het dedain. Daar moet hij het niet van hebben. Kane is commercie en commercie is een prototype autohandelaar die zijn mond houdt als hij een slechte auto verkoopt aan iemand die niets van auto's weet. Geef de mensen een koelkast, een tv, Kane en een volkswagen en ze zullen zich alleen druk maken om onbelangrijke dingen.

De Kane gitarist verdient zijn geld aan gehersenspoelde mensen, dus doet de Kane gitarist er verstandig aan zijn mond te houden over mensen die in ieder geval proberen over hun leven na te denken. De zingende baardmannen moeten natuurlijk ook hun mond houden over de pastiche van Kane. Dat is de afspraak. Leven en laten leven. Zolang de baardmannen een beetje ingehouden over hun leven zingen op low budget festivals, in half lege zaaltjes en het grote geheim van de opper singer-songwriter Leonard Cohen in hun achterhoofd houden is er niets aan de hand. Leonard Cohen, die overigens maar heel even een baard had, zingt: 'We are ugly but we have the music'.

De Kane gitarist zou eens goed over die zin na moeten denken voordat hij makkelijke opmerkingen over singer-songwriters maakt. Zo. en dan ga ik nu voor de 1000ste keer eens proberen mijn baard te laten staan. Het schijnt dat de jeuk na verloop van tijd ophoudt.