De 29e editie van het Leidse festival Werfpop begint voornamelijk erg warm. De temperaturen komen boven de dertig graden en het publiek zoekt dan ook regelmatig de schaduw van de bomen op. In de middag stonden er optredens van voorronde winnaars Ethereal en G.O.T.V., Go Back To The Zoo, The Hilton Halo, Daily Bread en Shirma Rouse op het programma.
Met een oorverdovende betonnen muur aan muziek opent Ethereal Werfpop 2010. Een ondankbare taak, want het publiek druppelt toe en slechts een handvol liefhebbers bieden de overtuigende geluidswal van de melodische metalband de aandacht die het verdient. Hoewel het aanbod aan wapperende manen verrassenderwijs blijft steken op twee van de vijf bandleden, voldoet Ethereal verder aan het clichébeeld in dit genre. Vooral het grunten van zanger Daniël Verbrugge overtuigt en staat als een huis, of beter: staat als een bunker. In een ijzingwekkend tempo stort de band een dreunende bas, stampende (bass)drums en gierende gitaren over de springende toehoorders heen. Hakken en zagen, vrouwen en kinderen eerst en lange halen, snel thuis. In de voorronde van het festival kregen ze van de jury de derde prijs, maar de band ging wel met de publieksprijs aan de haal. En hier, in het eerste half uur van Werfpop 2010, laten ze zien waarom. Mooi zinvol geweld. (HM)
Hoewel de alsmaar toenemende hitte (boven de 30 graden) aanleiding zou geven hun beeldmerk vandaag overboord te gooien, verschijnen de heren van The Hilton Halo in driedelig pak. Op zich al een applaus waard. Daar blijft het niet bij. Een aaneenschakeling van frisse popliedjes verandert het groeiend aantal toch wat lusteloze toeschouwers in een voorzichtig dansende groep. The Hilton Halo lardeert hun muzikaliteit, die ergens bivakkeert rondom Editors, met een aanstekelijke performance. Hun transpiratiebevorderende kleding tempert de heren in het geheel niet in beweeglijkheid. Helaas voor de bandleden zoekt het publiek de weinige schaduwplekken op en die bevinden zich niet in de buurt van het podium. Het deert The Hilton Halo nauwelijks. Onverstoorbaar strooit de band met vrolijke liedjes en dat maakt het optreden driedelig prettig. (HM)
De mannen van G.O.T.V. staan om 15.00 uur op het programma. De band is de winnaar van de juryprijs tijdens de Werfpop voorrondes en hebben daarmee een welverdiende plek op het Werfpop podium gekregen. Muzikaal weet de band een geheel eigen sound neer te zetten met zeer sterke rocksongs. Onverwachte tempowisselingen, stampende drums, ruige gitaren en een fijne stem van de zanger zorgen voor die unieke mix. Vooral het lied ‘Boiler room’ is een hoogtepunt in de set. Een klein blazersensemble maakt het geheel compleet. Het ensemble draagt maskers met het gezicht van de ‘mascotte’ van de band. Het getekende G.O.T.V. mannetje dat op de website van de band te zien is. Het laat zien dat de band ook in visueel opzicht niets aan het toeval overlaat. Het publiek krijgt een strakke show te zien met een band die indruk weet te maken. (SK)
De succesvolle tocht van de band Daily Bread lijkt niet te stoppen. Het indie-trio heeft al op Noorderslag en Oerol gespeeld en ze zijn te gast geweest bij De Wereld Draait Door. Ook het Werfpop publiek mag er aan geloven. Halverwege de middag staat het drietal bezweet en wel hun best te doen op het podium. De zangeres, in een zwart niemendalletje, speelt ook toetsen. De drummer en bassist staan iets meer op de achtergrond. Niet letterlijk, maar ze zijn op het podium iets minder nadrukkelijk aanwezig. De sound is een mengelmoes van electro, rock en pop. Het zou een spannende mix kunnen zijn, maar toch wil het niet echt spannend worden. Het is allemaal wat tam en geen enkel nummer springt er echt uit. De potentie is er wel, maar wil niet goed tot uiting komen tijdens deze show op Werfpop. (SK)
Het elftal van Shirma Rouse speelt in de zinderende zomerhitte, de muziek en het weer smelten samen; het is warm, het is relaxt. De muziek klinkt als een mix van soul, oldskool RnB en funk, met een vleugel gospel; rustige, warme nummers en levendige uptempo nummers wisselen elkaar continu af. De muziek doet denken aan The Brand New Heavies, met het bekende nummer ‘Have a good time’. De formatie speelt strak en de muzikanten zijn goed op elkaar ingespeeld. Naast de muzikanten maakt het koortje het helemaal af. Muzikaal gezien vormen ze een sterke eenheid, maar qua show valt de band er ietwat buiten, wat jammer is, want het maakt het geheel minder compleet. Maar de muziek doet veel en Shirma Rouse haar stem is krachtig, reikt ver en neemt langzaam steeds meer mensen mee in verroering. De band mengt vele muziekstijlen op een professionele manier, er klinken funky grooves, en ook jazz en zelfs een zweempje reggae passeren de revue. Toch laat het publiek zich niet helemaal gaan. Aan de band zal het niet liggen, want er is een knap staaltje muziek neergezet. (ST)
Niemand kan om deze band heen. Hit ‘Electric’ werd (te) vaak gedraaid op 3FM en ook TMF heeft de video van diezelfde song hoog in rotatie staan. Go Back To The Zoo heeft dan ook hoge verwachtingen waar te maken, want wat is ‘Electric’ een heerlijk en aanstekelijke popsong. Helaas valt het live allemaal wat tegen. De mannen lijken niet eens zin te hebben in de show. Last van de warmte misschien? De liedjes die voorbij komen lijken veel op elkaar. Ook de single ‘Hey DJ’ weet niet te overtuigen. Als dan aan het eind van de set ‘Electric’ voorbij komt, reageert het publiek opgelucht. Eindelijk de hit. Het lied wordt dan ook goed uitgesmeerd, waardoor het enkele minuten langer is dan de radioversie. Daarna druipt de band snel af om de verkoeling in de backstageruimte te zoeken. (SK)