Openingstrack ‘Back to work’ hakt er gelijk in. Het heeft de energie die we gewend zijn van de live-optredens van de formatie, maar heeft tegelijkertijd ook rustpunten waardoor de muziek in evenwicht is. Hoewel zanger Elrond overwegend Engels zingt, zijn er ook Nederlandstalige teksten te horen. Zoals bijvoorbeeld in ‘Eufraat’ waarin hij bezingt dat hij “een beetje boos” is.

De meeste nummers liggen zo rond de drie minuten. Dit geldt niet voor ‘Oooh!’ dat met acht seconden gezien kan worden als maf tussendoortje. ‘Sjeh toh’, dat al vele malen te horen is geweest op de Haagse radiostations, is zondermeer het beste nummer. Elrond zingt een niet-bestaand taaltje, maar houdt desondanks de aandacht van de luisteraar vast. Misschien wel juist daarom.

‘Come with us’ is het meest serieuze nummer van de plaat en laat horen dat Klopje Popje niet louter rockmuziek maakt. Het poppy refrein blijft in ieder geval hangen. ‘Fuck me’, waarbij vrouwelijke vocalen -en gekreun- te horen zijn, klinkt erg verfrissend. Bij de laatste twee nummers verslapt je aandacht echter als luisteraar. Om vervolgens op te schrikken bij de onverwachte verborgen track, leuk gedaan!

Beluister 'Recalcitrant Dagblad' ook in de Haagse YouBox.