De Haagse band Venus Flytrap maakt deze week voor de derde keer de oversteek over de oceaan voor een tour. Na SXSW en Texas in 2004 en een tour langs de north east coast in 2005 is de band dit keer in Canada. Venus Flytrap is uitgenodigd om een showcase te geven tijdens de Canadian Music Week in Toronto, waar meteen een tour aan vastgeplakt werd. Voor 3VOOR12 Den Haag houden ze een tourverslag bij.

Vrijdag 6 maart
We zijn uitgenodigd om een showcase te geven tijdens de Canadian Music week in Toronto, reden genoeg om er een tourtje aan vast te knopen; 7 optredens in 5 steden (Toronto, Kitchener, Kingston, Ottawa en Montreal). We nemen dit keer Bert mee, hij is fotograaf en filmer en gaat een documentaire filmen van deze tour.

Het vliegtuig is overvol en na 8 uur opgepakt te hebben gezeten, landen we vrijdagmiddag in Toronto. Afgelopen periode was het hier erg koud, min 10 graden overdag, maar vandaag is het voor het eerst een stuk warmer. Vanavond hebben we onze eerste show hier in Toronto, maar eerst moeten we nog wat zaken regelen; we halen de gehuurde minivan op en rijden naar ons hotel in Downtown Toronto. Voor deze tour hebben we geregeld dat de zaal een backline beschikbaar heeft, of de andere bands met wie we samen spelen. Scheelt nogal veel ruimte en geld. Voor een week is dat wel te doen. Maar voor vanavond moeten we nog wel een gitaarversterker huren, dus dat doen we eerst bij 'Steve's Music Store'.

Even bijkomen is er niet bij, de tijd vliegt voorbij. Het tijdsverschil is hier 6 uur vroeger ten opzichte van Nederland. Als we dan uiteindelijk op het podium staan voor onze eerste show is het half 7 ‘s morgens in Nederland! (local time: 00.30 uur). That's Rock n Roll, Baby! We spelen een goede eerste gig, wel beetje in de Twilight Zone voor je gevoel, maar alles gaat goed en we verkopen gelijk alle cd's en T-shirts die we in de gauwigheid bij elkaar hadden gegrist in het hotel. Morgen even een goede merchandise box kopen. Na het optreden blijven we niet lang hangen, want slaap kondigt zich gewoon aan nu, geen ontkomen meer aan. De kop is eraf.

Zaterdag 7 maart
Een dagje Toronto vandaag. Vanavond gaan we naar Kitchener, 75 km westwaarts, maar we blijven in dit hotel voor het gemak en rijden vanavond op en neer. Net als een optreden in Nederland. Na het -uiteraard- standaard vette all american breakfast bestaande uit bacon, sausage & eggs weggespoeld met koffie en orange juice, gaan we de stad in. We bekijken Chinatown, Kensington Market en het museum, het regent namelijk de hele dag! Dat is niet zo prettig stad verkennen. Toronto is wel een hele leuke stad. Eind van de dag vertrekken we naar Kitchener.

The Circus Room blijkt zo'n roadhouse aan een lange eenzame weg in the middle of nowhere. Ai ai ai. Niks geen stadsgevoel. Dit kom je ook vaak tegen in de VS. Alles weids opgezet, een stadscentrum kennen ze niet. De band waar we vanavond mee samenspelen, komt helemaal uit Ottawa (een dagreis) voor dit optreden. We hebben geen tijd gehad voor een avondmaal en hier kan je ook nergens iets fatsoenlijks eten. We krijgen gelukkig nog een simpele hamburger te eten van de zaal. Door de regen blijft het echte roadhousegevoel achterwege en er komen weinig mensen opdraven. Vanavond spelen we voor de routine. Redelijk aan de verrotte kant rijden we ‘s nachts terug naar Toronto.

Zondag 8 maart
Na het standaard ontbijt lopen we plots langs Massey Hall, de zaal waar Neil Young op jonge leeftijd een mooi live album opnam. Indrukwekkend pand. Vervolgens uitchecken en on the road. We moeten naar Kingston vandaag. Onderweg maken we een stop langs het meer; Lake Ontario. Er ligt nog veel ijs langs de waterkant, heftig om te zien allemaal. Na wat rondrijden in de omgeving komen we aan in Kingston. De stad is veel kleiner dan we dachten. Allemaal erg leeg en rustig, terwijl dit toch een 'college Town' is. Ons Hotel ligt aan het meer, er is niet zoveel aan hier, nogal Amerikaans en leeg allemaal. Na het eten rijden we naar de zaal en wacht ons een enorme domper. De beide supportbands hebben afgezegd en nu hebben we geen backline en kan de show niet doorgaan. Hier zijn we niet blij mee.

De lokale boeker laat ook verstek gaan en handelt het af met een kort telefoontje; I'm very sorry man! There's nothing I can do...' We moeten ons er uiteindelijk bij neerleggen dat we voor niks in Kingston zitten. Bart en Pike gaan de stad in, de rest neemt de avond om te relaxen voor de tv in het hotel en een goede nacht te slapen.

Maandag 9 maart
Na de standard procedures (bacon & eggs), verlaten we dit gat en gaan op weg naar Ottawa. Dat is een paar honderd km rijden. Het heeft een beetje gesneeuwd, wat de Canadabeleving erg ten goede komt. Halverwege de tocht nemen we weer een stuk B-weg om wat van de omgeving te zien. We rijden door een heftig gebied vol bevroren meren.

Bij een grote rivier aangekomen willen we de ferry nemen naar de overkant. De pont ligt echter vast in het ijs en we kunnen met de bus gewoon bij de pontopgang het ijs oprijden de rivier over. Heel gaaf. Aan de andere kant spreekt men Frans, we zijn in Quebec aangekomen, Franstalig Canada.

In Ottawa checken we in in het hotel en gaan we de stad weer verkennen. Heel apart hier, geen hoogbouw en veeeel zwervers (wat doen ze in zo'n koude stad?). We besluiten vast even naar de zaal te gaan kijken, de 'Zaphod Beeblebrox'. Het ziet er heel goed uit, een soort zaal die geschiedenis heeft gemaakt. Er hebben veel grote namen gestaan, de Stones hebben er in 2005 zelfs een video opgenomen, staat te lezen in een bord op de gang. Gewoon een supergoede zaal. En alles strak geregeld. Dat blijkt ook ‘s avonds. We gaan eerst een lekker hapje eten met de jongens van de openingsband, ze komen uit deze stad en weten een goed restaurantje.

Daarna de show; er spelen drie bands en de zaal is heel goed gevuld. Er is bovendien een soundman aanwezig die iedere band zich zou wensen en we hebben vanavond een topavond hier in Ottawa.