De band Toffe Haan vierde afgelopen zaterdag haar 5-jarig bestaan. De lustrumviering stond gepland in de Exit in Rotterdam, maar wegens vergunningsmoeilijkheden bij de Exit moest het feest op het allerlaatste moment uitwijken naar Rotown. De band wist binnen één dag alle fans, familie en vrienden hiervan op de hoogte te brengen, want heel Rotown stond vol mensen om het eerste lustrum te vieren.
Speciaal voor deze gelegenheid was een Toffe Haan Allstars georganiseerd; alle ex-bandleden mochten nog één keer het podium op om een aantal nummers mee te spelen. De band, die op dit moment bestaat uit zanger/ bassist Simon, zanger/ gitarist Bart, drummer Cors en gitarist Martijn, heeft in de afgelopen vijf jaar een aantal muzikanten versleten. De ex-bandleden drummer Marc, gitaristen Lennard, Marc en Arie Haan spelen voor deze gelegenheid nog een aantal nummers uit den ouden doosch mee. Alleen ex-bandlid Pater-Juan was ‘nog onderweg in de skilift’ aldus Simon. Om de podiumact compleet te maken zijn de rode T-shirts met gele broeken speciaal voor het lustrum ook weer even terug. Toffe Haan heeft een optreden van 2,5 uur voorbereid en daarvoor een selectie moeten maken uit een totaal oeuvre van 98 nummers.
Zoals we van Toffe Haan gewend zijn, gaan veel liedjes over de liefde. Alle meisjesnamen komen voorbij: Dominique, Nicole, Esmé, de buurvrouw, Marloes, Heleen, Barbara, Paula en Linda. Het lijkt wel alsof bijna iedere vrouw uit het publiek tot het schrijven van een nummer heeft geleid. Het nummer ‘Barbara’ springt er uit, vanwege het romantische verhaal dat er achter zit... Gitarist Bart zakt ook vanavond door zijn knieën en zingt het nummer voor ‘zijn Barbara’.
Behalve een verzameling van meisjesnamen komt er ook een legio aan muziekgenres voorbij. Van de tango bij ‘Schluss Marloes’ tot rock ’n’ roll bij ‘Ik ben het zat’ en de blues in ‘Wap chu’. Het enthousiasme spat weer van het podium af. De teksten worden weer heerlijk over the top gebracht met veel gekke bekken en overdreven gebaren. In ‘Wap chu’ ontstaat er een gitaarbattle tussen de huidige gitaristen Martijn en Bart en invalgitarist Lennard. Even lijkt het alsof Martijn echt met zijn tanden kan spelen, maar dan blijkt het optisch bedrog. Bart speelt in een hoekje de solo die Martijn staat te air-gitaren. De band maakt er een cabaretesk optreden van en is op zijn best door de interactie met het publiek. Het publiek lijkt bijna het hele oeuvre te kennen en zingt dan ook alles mee. Publieksfavoriet is ‘Paula’. Simon grapt dat hij het publiek daardoor wel wat ‘ziek’ vindt aangezien het nummer over een stalker gaat.
Tussendoor verkondigt Simon dat ze toch echt wel een serieuze band zijn: ze hebben namelijk ook twee protestsongs over ernstige Toffe Haan problematiek: met het ene nummer protesteert de band tegen lange slungels, waarbij Simon het publiek in loopt met zijn microfoon en zingt dat lange slungels achteraan moeten gaan staan en de kleine meisjes voor moeten laten. De andere protestsong is die tegen de Nokia-ringtone, waar Bart zich aan ergert.
Nadat de zanger verkondigd heeft een serieuze band te zijn, zegt de band dat het leuk zou zijn als er voor het eerst in de geschiedenis van Toffe Haan een pit zou ontstaan in het publiek. Het nummer ’Ik zou zo graag een moeder willen zijn’ wordt door de zang en gitaar van Arie haan in een hardrockjasje gestoken en er ontstaat inderdaad een kleine pit vooraan het podium.
Je merkt wel dat alle bandleden met plezier in Toffe Haan spelen of hebben gespeeld. Een aantal ex-bandleden heeft nooit met elkaar gerepeteerd of gespeeld, maar daar is vanavond niets van te merken. Het wordt duidelijk dat er achter de komische kant van Toffe Haan getalenteerde muzikanten zitten, die goed samen kunnen spelen. De nummers zitten instrumentaal en tekstueel goed in elkaar. De stemmen van Simon en Bart passen mooi bij elkaar en bij een aantal nummers wordt er van instrument gewisseld. In welke bezetting er ook gespeeld wordt; de nummers staan als een huis en het enthousiasme straalt er vanaf.
Tegen elf uur verschijnen alle ex-bandleden weer naast Simon, Bart, Martijn en Cors op het podium om met zijn allen de avond af te sluiten met ‘Ik ben het zat’. Geen toepasselijke titel, aangezien alle bandleden en het publiek Toffe Haan nog lang niet zat zijn. Op naar de volgende 5 jaar!