Mijn allereerste LP, die ik met mij zuurverdiende krantenwijkcenten kocht, was ‘Let There Be Rock’ van AC/DC. Ik haalde, nadat ik ‘s middags van school thuis kwam en thuis het rijk alleen had, de vinylschijf met groen en oranje Atlantic label uit de hoes, legde hem op de Garrart platenspeler van mijn ouders (die had toch een beter geluid dan die Philips kraakdoos van mijzelf) en ging zitten. Precies in het midden zoals het toen hoorde.

De vette rauwe bluesachtige rock ‘n‘ roll sloeg mij meteen van de bank. Gortdroge, retestrakke drums, zware ronkbas, scheurende gitaren en knetterende solo's van Angus Young. En die schelle oerschreeuw van Bon Scott die als een door hormonen bezeten duivel de muziek buitenaardse proporties gaf. Ik legde mijn hoofd tussen de speakers op de grond, want dan hoorde je de bassen het hardst en draaide de plaat twee, drie, vier keer achter elkaar knoerthard. Ik was om! Weg met die suffe klote disco van Tavares, Chic en Earth, Wind & Fire, lang leve de rock! De strakke witte disco spijkerbroek ging de prullenbak in en werd meteen ingeruild voor een blauwe spijkerbroek en een onvervalst Wrangler spijkerjack. Sindsdien staat mijn leven in dienst van de rock ‘n’ roll. Niet lang daarna kwam de punk in mijn leven. Dat voor mij prima paste in het rock ‘n’ roll stramien.

Ik heb laatst de digitale versie aangeschaft van ‘Let There Be Rock’. Ik duwde de schijf in de cd-speler en zette mijn koptelefoon vervolgens flink hard aan, deed mijn ogen dicht en daar was ik weer, terug in die huiskamer van mijn ouders. Genieten geblazen! De muziek heeft nog geen kruimel aan impact verloren. Wat een ongeëvenaarde sound, wat een rock ‘n’ roll meesterwerk dat na 30 jaar nog staat als een huis. Ik moet zeggen dat het voor mij daarna flink bergafwaarts ging met mijn liefde voor AC/DC. ‘Back In Black’, de plaat die ik in 1980 kocht en uitkwam na het onfortuinlijke overlijden van Bon Scott, de band verkocht er 44 miljoen exemplaren van, had niet meer die impact op mij.

Daarna is de band een miljoenenbedrijf geworden, die vanaf 1981 van stadion naar stadion trekt. Compleet met over de topdecors, kanonnen en mega vuurwerkshows. En dan hoeft het voor mij niet. Je zal mij dan ook niet vinden in de Arena in juni. Massale stadionconcerten, ik heb er niet veel mee. En AC/DC, ja die herhaalt zichzelf keer op keer, “the public gets what the public wants” alhoewel ik begrijp dat dit concert nog lang niet uitverkocht is, en Pinkpop, wel bijna uitverkocht is. En terecht, want hoe Jan Smeets zichzelf iedere keer weer her uitvindt, weergaloos!

Dan wil ik nog tot slot mijn lof uiten voor al die bands en acts uit de regio. Zoals je wellicht weet heeft RTV West een 24-uurs internetstream in het leven geroepen, genaamd Westpop Online. En is aan het HPC en bands uit de regio gevraagd de muziek te leveren. Toen ik deze stream laatst aanzette viel ik achterover van verbazing, maar vooral van plezier. Wat een goede diverse muziek wordt hier gemaakt! Afwisselend en meestal van prima audiokwaliteit. Als je dat zo op een rij voorbij hoort komen kan ik niet anders zeggen dan dat ik er met heel veel plezier naar luister. En al dat moois komt uit je eigen stad en regio. Ik zou zeggen, check it out!