Zaterdag 14 maart was er, naast de geboorte van Einstein, ook de finale van de meest  verse wedstrijd van Nederland Drie. Het is altijd een prettige plek om naar toe te gaan en er hangt een warme sfeer. Het publiek is gemêleerd, er is aandacht voor gepast licht en er spelen vaak leuke bandjes. Zoals, Mala Vita, Tokyo-a-GoGo!, Stud Muffins, Suburbs en zelfs Anouk en Herman Brood hebben er voor hun gloriedagen nog gestaan.

Toch viel dit deze avond een beetje tegen. De eerste kandidaat, Leonie Bos, klonk op haar beste momenten als een snerpende Sheryl Crow. Echter waar Sheryl pit heeft, bleef het bij Leonie steken in een zijig vrouwelijk gemiep. Er zat wel wat in, maar er ontbrak een stukje presentatie en variatie. Maikelektro dacht dat het met alleen presentatie, een strak pak, wel goed kwam. Leonie Bos en Maikelektro kunnen duidelijk wat van elkaar leren. Deborah Hulskamp, de madame met de wildcard, was professioneel, maar hoorde ze wel op dit podium? Achteraf gezien, ja, want ook zij bleef steken in de eenzijdigheid. Het pianospel was uitstekend, maar voorspelbaar en spanningsloos.

Gelukkig voor Carl Appelbaum! Hierdoor kregen zijn frisse liedjes en heldere toon volledig de ruimte. Deze singer-songwriter stond er helemaal en naast pakkende en afwisselende liedjes genoot hij ook zelf van zijn spel. Hij creëerde een sfeer die je bij dit soort finales verwacht, een ontspannen en zachte zomernacht met zo nu en dan een briesje. Hij won, en dat betekent studiotijd voor Carl! Wie weet, binnenkort een debuut release?

Gelukkig is NL3 een tent waar het prima vertoeven is. De figuranten van het toneel waren niet onverdienstelijk, alleen een beetje saai. Dus solozangers van Nederland, laat je horen in diversiteit, van klank kleur en harmonie, dat mag best.