Afgelopen donderdag 5 maart traden de nomaden van Plechti op in de kleine zaal van het Paard van Troje als La Caravane Passe. Het loog er niet om, wat een set-up alleen al aan instrumentaria. Altsax, sopraansax, bugel, schuiftrombone, mandoline, Spaanse, elektrische en basgitaar plus een uitgebreide jazzdrumkit maken de boodschap duidelijk: “dit wordt een feestje!”

Voeg daar de bezetting aan toe en het carnaval is begonnen. Iets later dan in het zuiden, maar toch. Stuk voor stuk beroepsmuzikanten, gelikt maar wel met een rauw randje. Genrewisselingen zonder probleem, van tango naar salsa hup in de flamenco, dramatische borstzang afgewisseld met licht klassiek en aangevuld door vocale geluidjes en ritmes.

Interactief wikkelen zij zich in het publiek, soms in het Engels soms in een eigen brabbeltaal van Italiaans, Spaans, Frans en Jiddisch. De associatie met Ali G blijft niet uit. Plechti is dan ook het eigen universum van de band en heeft niks met de planeet aarde te maken. Daar komt bij dat de zanger wel iets weg heeft van Mr. G met zijn snorretje en (te) gekke bril. Als de band dan ook een poging waagt om zangles te geven aan het publiek, en de drummer zich ontpopt als een ware dirigent is de cirkel rond.

Toch, authentiek Balkisch of niet, de show is gestolen en de muziek is vermakelijk, zonder pretentie met veel plezier en lol. Daar heeft een deel van het publiek een paar nummers aan moeten wennen, maar uiteindelijk was er polonaise. En dat is toch waar het om draait tijdens de Balkan Beats.