Het is niet niks, met een dergelijke tijdsdruk een volledig album schrijven. Dat zal ook een van de redenen zijn waarom de nummers op het debuut niet allemaal even sterk zijn. Nummers als ‘Do ya’, ‘Monogamy’, ‘Home’ en ‘New year’s day’ en ‘Blind again’ komen niet verder dan de classificatie albumvullers. Het klinkt zeker niet slecht, maar de nummers missen spanning, originaliteit en ‘een randje’. Het is allemaal net wat te braaf. Zeker voor een rockband.

Toch weet de band ook met een aantal nummers te overtuigen en laten ze horen wel heel wat in huis te hebben. Opener ‘Rebel with a cause’ heeft een goed groovende gitaarriff en ook de partijen van toetsenist Thijs Schrijnemakers geven het nummer net dat beetje extra wat veel andere nummers op het album missen. Hetzelfde geldt voor ‘Sexual’ en ‘Would it be nice’, twee nummers die met kop en schouders boven de rest uitstijgen. Uiteraard staat er ook een ballad op de cd, het mooie ‘Still here’. Hier laat zangeres Astrid Kunst zien niet alleen met power maar ook ingetogen te kunnen zingen. Dit zou zeker een goede opvolger zijn van Top 40-hits ‘Unexpected’ en ‘Last forever’ als derde single.

Al met al is de conclusie over ‘Monogamy’ gematigd positief. Het niveau van de nummers op de cd wisselt enorm, maar Stereo laat wel duidelijk horen veel potentie te hebben en uit uitstekende muzikanten te bestaan. Voor een tweede album zal de band ongetwijfeld meer tijd krijgen om repertoire te schrijven, wat hopelijk resulteert in een evenwichtiger album.