Cd-recensie: Johnnie Stalker - 'Johnnie Stalker’

“Het zou nog wel eens wat kunnen worden met Johnnie Stalker”

Rob Vondracek ,

Aan rockbands is in Den Haag geen gebrek. Het begint een soort van handelsmerk te worden van ‘The Hague Rockcity’. Bands als The Deaf, Sonic Litter en The Levi's doen het goed in de Haagse scene. Je zou met gemak kunnen zeggen dat Johnnie Stalker een zoveelste loot aan de boom is. Met frontman Ivar Keuren, een echte Haagse rocker pur sang die we nog kennen van The Crowd, staat Johhnie Stalker voor stevige gitaren, beukend drums en schreeuwende zang.

Deze titelloze demo cd bevat drie stevige garagerock nummers. Drums, gitaar, bas en schreeuwende rockzang en klaar is kees, of liever gezegd Johnnie. Maar Johnnie Stalker tapt toch wel uit een ander vaatje. Ondermeer die van Danko Jones en aanverwante US rockbands. En dat klinkt wonderbaarlijk niet slecht, er wordt stevig op los gerockt en de band klinkt behoorlijk solide en strak. Zanger Ivar Keuren beschikt over een flinke dosis charisma en heeft een lekkere scheurstem.

De cd is recht toe recht aan geproduceerd door de inmiddels welbekende producer Erik Schurman (Suburbs) zonder fratsen en effecten. Wel is de compressor/limiter behoorlijk opengetrokken in de eindmix wat de sound een beetje vlak maakt. Het eerste nummer ‘Goodbye’ is een garagerocker en hakt er meteen goed in. Het tweede nummer ‘Keep on going’ is wat dynamischer van opbouw en heeft een iets te standaardrefrein, compleet met “hohoho” backingvocals. Het laatste nummer ‘Sick as a dog’ is het leukste nummer, inclusief een lekkere oerschreeuw, rolt het nummer stevig voort. Het hakkende refrein spat er prima uit. Waarom niet begonnen met dit nummer voor de programmeurs?

Ik zou zeggen, doe er gewoon een flinke schep bovenop, maak de liedjes nog iets pakkender, laat het geheel nog vetter klinken, schreeuw nog harder, laat de boel eens echt over de top gaan, onder het motto, “never too loud”, en het zou nog wel eens wat kunnen worden met Johnnie Stalker.