Vrijdagavond 25 januari werd een avond vol met rock ‘n’ roll. Om te beginnen was er het optreden van The Legendary Stardust Cowboy in het Paard van Troje en voor degene die dan nog geen genoeg hadden was er ook nog een optreden van Sonic Litter in De Vinger. Het had niet veel gescheeld of The Legendary Stardust Cowboy was nog steeds met zijn gevolg aan het zwerven door Nederland en België. Na het optreden van donderdagavond in Brussel begon de Texaan met zijn begeleidingsband aan een treinreis waar geen einde aan leek te komen. Na het snel optrekken van de sprinter was de enige passagier die vlot genoeg het perron van Den Haag centraal wist te bereiken, gelegenheidsbassist Klaus Fouride van de Dead Kennedy’s. De rest tufte nog even door het oer-Hollandse landschap richting Schiphol. No offense, maar de goede oude cowboy is de vlotste niet meer. Dat werd vrijdagavond nog eens benadrukt door zijn stage performance. De band zet gelijk een zeer pakkend geluid neer als zij begint aan de opwarming van de halfvolle kleine zaal van het Paard. Het doet verlangen naar meer en zij zullen de zaal ongetwijfeld op zijn kop krijgen. Ware het niet dat The Legendary Stardust Cowboy’s aanwezigheid behoorlijk afleidt. Hij komt na muzikale introductie van zijn band met veel bombarie op. Cowboyhoed, boots met sporen en een westernblouse steken echter alleen maar af tegen de bejaardheid van deze man. Bril, corpulentie en weinig soepele bewegingen zetten de cultlegende neer als een oudje die zeer aannemelijk aan zijn laatste tour is begonnen. The Legendary Stardust Cowboy heeft zijn beste tijd wel gehad. Als een opa die graag grapjes maakt dolt hij met het publiek. Bij het rondslingeren van zijn holster gaat een microfoonstandaard tegen de vlakte. De hele act behoort met een knipoog te worden gezien, maar op de één of andere manier stroken de grappen en grollen niet met de ware muzikaliteit van de begeleidende muzikanten. Vooral bassist Klaus Fouride lijkt er maar een beetje om te lachen. Of het nu dolkomisch is of eerder overhelt naar een sneue vertoning is de vraag die velen bezig houdt. Het is niet eens de volledig onverstaanbare ‘zang’ ofwel spoken word die hem de das om doet maar eerder de onhandigheid en het uitsjorren van kledingstukken die het onaantrekkelijke bejaarde lichaam prijsgeven. Dat mister Stardust geen maat kan houden nemen we dan maar voor lief, want rock ’n’ roll it is. Het publiek is behoorlijk divers met oude rotten en jonge psychobilly liefhebbers. Voor de fanatiekelingen is deze enige show in Nederland van The Legendary Stardust Cowboy een must, maar velen die de act voor het eerst zien lachen er gemoedelijk om. Lachen ze hem toe of uit? Vermoedelijk het laatste. Veel bezoekers racen na afloop richting café De Vinger voor een oprechter potje rock ’n’ roll. De Haagse garageformatie Sonic Litter, die er de laatste tijd een drukke agenda op na lijkt te houden in de regio, rockt het podium uit zijn voegen. De band bewijst voldoende lef en talent in haar donder te hebben om het gretige publiek te trakteren op wat het verdient. Een paar kleine foutjes worden feilloos overstemd door het sterke rock ’n’ roll karakter en het enthousiasme waarmee de muzikanten alles geven. De vaart zit er goed in. Sonic Paul trekt traditiegetrouw een fles wijn open terwijl zanger Sonic Pablo en bassist Sonic M de vloer op komen om het publiek nog wat op te jagen. Met een serie aan toegiften en een frisse alcoholische douche, afkomstig uit de mond van Pablo, blijft de show nog wat langer op de huid en in de herinnering van de bezoekers kleven.