Voor een muzikaal experimentele avond moest je vrijdag 25 januari in club Bazart zijn. Met de electro-/poprock van seanpenn en de gierende gitaren van Venus Flytrap was het een avond vol herrie, maar dan wel in de positieve zin van het woord. Het is rustig als er om 22.00 uur eindelijk iets staat te beginnen op het kleine podium van Bazart. De heren van seanpenn zijn er helemaal klaar voor. De gitaren worden gestemd en de lichten gaan uit. Tijdens het eerste nummer zijn er wat problemen met de microfoon van de zanger waardoor hij nauwelijks is te horen. De harde gitaren hoor je des te beter. Gelukkig word het snel verholpen en begint de show pas echt! De experimentele sound van de mannen is even wennen, maar door het enthousiasme dat de band uitstraalt wordt het publiek steeds wat luidruchtiger. De bas, drums en synthesizer stromen mooi in elkaar over, zodanig dat je niet eens hoort dat het ene lied is afgelopen en het tweede alweer is begonnen. Dat wordt ook nog even duidelijk gemaakt door de drummer: “We hebben net twee liedjes voor jullie gespeeld”. Het is maar dat we het weten. De interactie met het publiek is erg leuk. “Hallo, wij zijn seanpenn uit Winterswijk!” Geschreeuw volgt. “Winterswijkers in de zaal?” Er word wat gekletst met het publiek. “Leuk dat jullie er zijn, vooral jullie daar in die hoek”. De drukste hoek dus. Na een show van een half uur neemt de band afscheid. Ze laten een goede indruk achter op het kleinschalige publiek. De sound is even wennen en moeilijk om te omschrijven, maar de show is er een die je niet snel vergeet. Als het podium is opgeruimd en alle instrumenten van de volgende band aanwezig zijn, kan het volgende feest beginnen. De Haagse band Venus Flytrap staat klaar om te rocken. De uit vijf mannen bestaande band maakt al tien jaar muziek en heeft al drie albums op haar naam staan. Vele critici zijn overtuigd van het talent van de mannen, maar de doorbraak bij het grote publiek moet nog komen. Als de eerste noten worden gespeeld loopt iedereen in het publiek acute gehoorbeschadiging op. Het geluid staat zo intens hard, dat er van de meest vreemde voorwerpen oordopjes worden gefabriceerd. Met een groot beeldscherm achter de band wordt er een aparte sfeer gecreëerd. Op het scherm komen de meest vreemde beelden voorbij. Zo zien we korte stukjes uit de Frankenstein film en haastige beelden uit grote steden rond de wereld, waaronder rennende mensen en plastic paspoppen. Het maakt het geheel alleen maar nog interessanter om naar te kijken. De liedjes die ze ten gehore brengen zijn van een hoog niveau, rock met een hoofdletter R. Waarom hebben wij nog niet eerder van deze band gehoord? En waarom staan zij niet op grote festivals? Het talent hebben ze zeker in huis. De stem van zanger Marc Mosmans klinkt doorleefd en diep, perfect voor de stijl van de band. Harde drums en joelende gitaren doen de zaal letterlijk trillen. Als de set na ongeveer vijftig minuten is afgelopen, volgt er na het applaus een oorverdovende stilte. De oordopjes gaan uit en iedereen gaat met een ruis in het hoofd weer naar huis. Het was een zeer geslaagde avond met twee bands met een unieke stijl en sound. Ondanks het feit dat er maar een vijftigtal mensen aanwezig was, was de sfeer er zeker niet minder om. Nu alleen nog de vraag, wanneer breken beide bands door? We zullen zien.