De eerste maanden van 2008 worden door Kingfisher Sky gebruikt om uitgebreid door het land te touren, om het eind vorig jaar verschenen debuutalbum ‘Hallway of Dreams’ te promoten. Een optreden op EuroSonic werd positief ontvangen en binnenkort komt de clip van ‘November’ uit. In de kleine zaal van het Paard van Troje presenteerde de band zich op zaterdag 26 januari. Magion opent om exact 20.30 uur de avond. De band krijgt een half uur om zich in de kijker te spelen en slaagt daar deels in. De combi met Kingfisher Sky lijkt een logische, maar de sound gaat toch meer richting After Forever of Epica. Zangeres Myrthe doet haar best, maar wil te vaak laten horen hoe hoog ze wel niet kan zingen. Het gaat irriteren en het is ook niet nodig, want als ze - letterlijk - een toontje lager zingt, overtuigt ze veel meer. Overtuigen doen ook de gitaristen, die gelukkig beseffen hoe mooi twinsolo’s kunnen klinken. Omdat de bassist jarig is, plakken ze nog maar een nummertje aan de set. Het is allemaal niet slecht, maar nog niet onderscheidend genoeg. Om 21.30 uur neemt Ivar de Graaf plaats achter zijn drumstel om ‘The craving’ in te zetten. De twaalf songs van de set zullen een uur gaan duren en in dat uur laat de band een goede indruk achter. De muziek is grof verdeeld een mix van sferische passages en hardere stukken, soms tegen nu-metal aan. De songstructuren zijn niet bepaald via de recht-toe-recht-aan maten opgebouwd en kunnen daarmee wat hoekig overkomen voor degenen die de liedjes voor het eerst horen; het drumwerk van Ivar doet vaak percussieachtig aan. Uitdagende en interessante muziek om te spelen, de band slaat zich er prima doorheen en imponeert bij vlagen met hun uitstekende timing. Toch kan men zich niet aan de indruk onttrekken dat Kingfisher Sky nog meer in huis heeft. De band staat relatief aan het begin van de tour en zijn we benieuwd hoe ze klinken over vier maanden. Het is hier en daar ook wat rommelig vanavond. De overigens prima zingende Judith Rijnveld kondigt al het nieuwe nummer Attic (of Attic stairs oid, want de setlist bestaat deels uit symbolen) wanneer ‘Through my eyes’ er nog tussen zit. Bij ‘Attic’ komt ook een celliste het podium op, maar er is blijkbaar iets mis met de microfoon want er wordt heel wat afgesleept met kabels, waarbij ook nog eens de papieren met haar partijen verschuiven, die ze met haar strijkstok weer op de plek probeert te krijgen. De band speelt onverdroten door, maar het blijft onduidelijk of de cello in dit nummer te horen had moeten zijn. Bij het navolgende ‘Big fish’ is ze gelukkig wel te horen. Het publiek geniet en wil na de set van een uur nog meer. Maar de nummers zijn op - het hele album plus dat nieuwe nummer zijn gespeeld - en daarom wordt nogmaals ‘The craving’ ingezet, of zoals Ivar het uitdrukt: “we eindigen weer waar we begonnen.” Zoals al gezegd: wanneer Kingfisher Sky nu al dit neerzet, zijn we benieuwd hoe het aan het eind van de tour zal zijn.