Dit keer niet alleen de nodige nieuwe aanwas, maar ook passeren bekende namen en gearriveerde muzikanten de revue. Charlie Dée, The Apers, Face Tomorrow, Benny Sings, Venus Flytrap en DuvelDuvel zijn enkele bekende. Den Haag is aanwezig met een handvol acts. Goed! Appie Kim, John Dear Mowing Club en Hasselhoff mogen er dan op staan. Het grote gemis zijn de acts Kern Koppen en All Missing Pieces. Als men het dan toch over talent heeft. Dat is niet het enige minpunt van dit album. Hoewel deze cd’s lekker weg luisteren in de auto en als achtergrondmuziek tijdens de afwas en schrijft PopUnie directeur Scheijgrond een mooi eerbetoon aan de cd op de achterzijde.

De cd’s doen wat eenduidig aan. En dat terwijl er gekozen is (en de PopUnie er reclame mee maakt) voor een keur aan diverse stijlen. Misschien ontkom je er in Zuid-Holland niet aan en wordt er hier simpelweg veel rock en liedjes gemaakt. Natuurlijk zijn de prachtige liedjes van We Shot John Wayne en El Pino & The Volunteers van een hoog niveau, is het heerlijk om de power van Cypher door de speakers te horen knallen en is de glimlach niet van je gezicht af te slaan als je Face Tomorrow weer eens hoort. Maar het geheel lijkt toch wel erg op elkaar. Al na de eerste luisterbeurt scheidt het kaf zich van het koren.

Het is allemaal wel ruim voldoende, maar uitschieters kent dit tweede deel van ‘Heartbreakers & Ass Shakers’ nauwelijks. Binnen de 42 tracks vallen eigenlijk alleen State of Monc met ‘Field X’, het Kraftwerkachtige ‘Men of steel’ van Pornologic van en The Soul Snatchers’s ‘Sniffin’ and snatchin’ op. Niet dat de rest slecht is, maar om eerlijk te zijn kennen we het allemaal wel. Het is allemaal een beetje hetzelfde en het aloude liedje. De hiphoptracks op deze verzamelaars hebben op één track na (U-Niq) allen de identieke input en energie. Zelfs de teksten lijken een beetje dezelfde opbouw te hebben.

Jammer, want in het verleden durfde de PopUnie dieper te gaan. Misschien zijn twee cd’s met 42 nummers gewoon te veel van het goede. Zoveel kwaliteit is er misschien ook weer niet in onze regio. Of misschien toch wel? In het verleden zijn er meer van dit soort verzamelaars afgeleverd waarbij de diversiteit werkelijk van de digitale schijf afspatte! Je kunt je afvragen of dit aan de opbouw van de cd ligt. Hoe vaak hebben bands geen discussie over de volgorde van nummers. In plaats van dat er nu een cd met Heartbreakers en een cd met Ass Shakers is, was het misschien beter geweest het allemaal door elkaar heen te gooien. Nee!

De Zuid-Hollandse aanwas anno 2008 gaat samen gewoon hand in hand en pakt het concept van musiceren hetzelfde aan. Zuid-Hollandse muziek is toch wel wat meer dan deze standaard? Waarom staan er niet meer acts of nummers op a la ‘No more sorrow’ van Rotterdam Ska Jazz Foundation (wat in het themaatje doet denken aan het Peter Gun Theme en I can turn you loose in de uitvoering van The Blues Brothers) of als ‘Disconnect’ van Firetime. Al met al toch een erg leuk initiatief en gewoon een leuke verzamelaar. Maar volgende keer liever weer één album met louter twaalf ijzersterke tracks waarbij de verveling niet toeslaat en je de cd niet na driekwart luisterbeurt afzet. Eindcijfer: 7-