Cd-recensie: Man Made Madness - ‘Man Made Madness’

Een goede indicatie voor wat er live te verwachten valt!

Jeroen Thijssen ,

Afgelopen dinsdag stond de 4-mans formatie Man Made Madness in De Paap tijdens de Haags Pop Podium avonden. Inmiddels heeft de band alweer een tijd hun debuut EP uit met de gelijknamige titel. Geïnspireerd door James Graham Ballard: “In a completely sane world, madness is the only freedom.” brengen drie voormalige leden van de band WilloW samen met Pawel Fijak serieuze hardrock.

Niets over bling bling, meisjes en fantasie werelden maar diepgaande teksten over onder meer de teloorgang van Moeder Aarde. Eerdergenoemde Fijak, Jordy Licht, Marlein en Rui Duarte zijn van plan om na een aantal optredens met een 2e promo te komen. Voordat het zover is, eerst maar eens een recensie van de eerste promo.

Driekwart van de bandleden komen van het opgeheven WilloW. Van tevoren zullen er wel wat mensen zijn met een muzikale verwachting. Deze vooroordelen en de bekende sound zijn al snel ongedaan gemaakt. WilloW is volwassen geworden. Er blijkt maar weinig van de oude stijl, de catchy en straightforward rock over te zijn. Het eerste liedje ‘Unsaid = Unknown’ is totaal anders. Naast een ietwat symfonische gitaar into zijn de metal invloeden (vooral Devin Townsend) duidelijk hoorbaar in het spel van gitarist Jordy Licht.

Ook de zang van Marlein Heskes lijkt een ontwikkeling te hebben doorgemaakt en klinkt diverser en bij vlagen een heel stuk meer sinister dan voorheen. Wellicht heeft dat ook wel te maken met de opnames en het gebruik van wat effecten. De stijl trekt zich door op het tweede nummer ‘Made It’ waar ook wat meer hoofdjes op en neer zullen gaan dankzij de powerriffs op gitaar en de drumpartijen van Rui Duarte. Het liedje eindigt ook wat verrassend met voicebox-vervorming en zo lijkt de plaat toch wel op een heel behoorlijk en afwisselende 3-track af te stevenen. ‘Deadline’, de afsluitende track valt dan weer een beetje buiten de boot, vooral omdat dit een wat rustiger liedje is. Lang niet zo spannend als de vorige twee tracks van de CD en echt interessant wordt het toch ook niet. Wel toont ook ‘Deadline’ een stukje vooruitgang en diversiteit in de ontwikkeling van de muzikanten. Live komt het lied beter tot zijn recht en lijkt de uitstap richting het Australische Butterfly Effect geslaagder.

Het schijfje staat garant voor iets minder dan een kwartier muziek en zou een goede indicatie moeten zijn voor wat er live te verwachten valt. Kwaliteit van de opname is heel behoorlijk en Man Made Madness weet redelijk afwisselend te spelen. De CD is zelden weergaloos maar weet goed te boeien. Bonuspuntje is ook dat de promo niet al te veel kost. Tijdens het optreden in De Paap werd de CD gratis weggegeven. Zolang de voorraad strekt?