Cd-recensie: Chinese Taxidriver - 'D 2007’

Boordevol clichés, maar toch lekker

Bob van der Aalst ,

Het trio Chinese Taxidriver is één van de nieuwe projecten rondom zangeres en componiste Angele de Jong. Een aantal jaar geleden maakte De Jong deel uit van het Haagse funkcollectief OctavePussY, maar met Chinese Taxidriver lijkt ze te doen waar ze echt voor staat; lichtvoetige jazz zonder poespas.

Tegenwoordig is jazz weer hip in onze residentie zo lijkt het. Met twee jazzfestivals (Pure Jazzfest en The Hague Jazz), Jazz op het programma van het Paard van Troje en de Boerderij en lokale jazzachtige acts zoals Rare Groove Orchestra, Chameleon en Simon Rigter staat dit genre weer op de kaart in Den Haag. Chinese Taxidriver sluit hier perfect op aan. Eind vorig jaar werd de eerste demo van dit drietal besproken in de recensierubriek van het Haags Pop Podium. Fusionacts als Herbie Hancock en Yellowjackets werden daar aangehaald als invloeden. Op deze vijf nummers tellende demo (met dezelfde nummers als op de vorige demo) is niets van fusion terug te horen. Op D 2007 krijgen we jazz te horen zoals wij die kennen van de podia en de bekende albums. Alleen het drumwerk van Valentijn Schenk doet denken aan ex-Yellowjackets drummer William Kennedy.

Eigenlijk geeft Chinese Taxidriver niks nieuws onder de zon. Alle overbekende jazzdingen komen weer voorbij en hier en daar klinkt het iets te clichématig. De zang van De Jong doet denken aan de hedendaagse Jazzdiva’s zoals Diana Reeves, Diana Krall, Fleurine en Denise Jannah. Bij laatstgenoemde is Angele de Jong dan ook in de leer. Ondanks dit ligt het repertoire enorm lekker in het gehoor en is het nergens overdone. Het fabuleuze baswerk van Martijn Korteknie springt er prachtig uit. Dit zorgt ervoor dat je wordt meegenomen in de composities van deze Aziatische taxibestuurder. Korteknie werkte ondermeer samen met Jim Offerman. Daar speelt hij een begeleidende rol. Gelukkig mag je in jazz op de voorgrond staan en je lekker uitleven. Zeker in het slotnummer Sans is flowing horen we dat de drie muzikanten goed thuis zijn met dit genre en op hun instrument.

Dit trio weet wat jazz is en daardoor klinkt het nergens gemaakt of gekunsteld. Uiteraard ligt eenduidigheid hierdoor wel op de loer, maar dit zal tijdens een live optreden in de daarvoor bestemde clubs prima tot zijn recht komen. Wel moet gezegd worden dat de zang van Angele ietwat gejaagd overkomt. Het is net of ze te veel wil laten horen in een te korte tijd. Jazz mag best laidback zijn. In ieder geval is onze hofstad een échte jazzact rijker en das best fijn.