En dan ineens rijd ik in een busje en zit Daniel Johnston op de achterbank. Hij kijkt rustig in z’n net gekochte "Archie, de man van staal" stripboek. De rest van de band is al op weg naar 013 in Tilburg, en ik haal met Daniel onze boeker/tourmanager Henk op in Steenwijk. Ik krijg het ineens doodsbenauwd. Toch weer niet goed opgelet tijdens de routebeschrijving. “Is there a Wendy’s? I'm hungry “. "Eh... what’s a Wendy?", stotter ik, maar hij begrijpt mij niet. Ik rijd maar gewoon door. Hoe kan ie nou honger hebben? In de Vera, waar we gisteren speelden, heeft ie van ‘s ochtends negen tot één uur achter elkaar zitten eten. “Is there a McDonalds?” hoor ik dan. Ik voel me vreselijk omdat ik door m’n stotteren niet uit kan leggen dat ik geen idee heb waar we zijn en gewoon maar even door moeten rijden. Een moment bedenk ik me dat ik hem zo kan ontvoeren. Onze gitaren liggen achterin. Daniel en ik de hele wereld rond. Zou een mooi avontuur zijn. Dan belt boeker Henk, we zitten wonderlijk genoeg in de buurt van Steenwijk en bij de afrit is een Mac. Henk komt ons tegemoet en ik geef hem snel de sleutel van het busje. Daniel geniet van zijn Big Mac menu met een cola light. We zitten met z'n allen achter Paradiso op een terrasje aan de gracht een biertje te drinken. Daniel is totaal in beslag genomen door eenden. Peter Hammil, de frontman van de Van der Graaf Generator die deze avond ook in de Paradiso speelt, komt ook het terras op. Een groot contrast, de magere, gedistingeerde Engelsman en Amerikaan Daniel Johnston. Toetsenist Frank (We hebben Frank van den Bos, tot vorig jaar toetsenist van de Kift, gevraagd om met ons mee te spelen) ziet hoe mooi het is dat twee grote singer-songwriters die geen weet hebben van elkaar zo dicht bij elkaar staan. Cameradame Ilse, die de Smutfilm maakt, filmt hoe Frank, met de zenuwen in z’n hart, een gesprek met Peter Hammil aanknoopt. Vijf dagen vol verhalen. Wij spelen eerst een korte set met eigen liedjes, daarna doet Daniel Johnston vijf liedjes alleen op gitaar en daarna begeleiden wij nog zo'n tien liedjes. Na elk optreden geeft Daniel aan dat hij liever niet in z’n eentje speelt. En elke dag speelt hij één liedje minder solo en roept ons dan snel op het podium. Daniel lijkt het erg naar z’n zin te hebben. Er word een 2 metersessie opgenomen en besloten dat we ook meespelen in Brussel, waar ze een hele show rond Daniel gebouwd hebben. De VRT is er, en Das Pop speelt ook drie liedjes met Daniel. Als Grande finale begeleiden we samen met Das Pop Daniel’s laatste lied. Met de bassist van Das Pop schreeuw ik door de microfoon de refreinen mee. Net echt allemaal, maar ergens vind ik dit vreselijk. Via boeker Henk hoor ik dat broer Dick Johnston, die de boel allemaal een beetje in de gaten houdt, heeft aangegeven dat hij wil dat we met Daniel ook in Amerika gaan touren. Best, zolang Smutfish maar in het voorprogramma speelt. We zullen zien. De Johnston Broers hebben ons alle vier in ieder geval zeer geraakt tijdens dit mooie avontuur. Bekijk filmpjes van de tour: 1. Melle bij Jaap Boots, VPRO radio: http://www.youtube.com/watch?v=ljhb9Idi_qs 2.Een liedje oefenen met Daniel Johnston in de Vera, Groningen: http://www.youtube.com/watch?v=Oe4ligRYevo 3. Compilatie van optreden Vera, Groningen: http://www.youtube.com/watch?v=D6XwWa-7l9c Komende speeldata: 26 april: Playlab met Dick Zuilhof, Paard van Troje, Den Haag 29 april: De Roestbak/ RockArty Festival, Oldenzaal (NL) 13 mei: Urban Explorers Festival, Dordrecht (Melle & Rob) 03 juni: Live in the living, Amsterdam