Die Zachte G, die komt uit Brabant maar waar Guus Meeuwis hem gebruikt voor “groots” of “gezellig”, kun je hem bij Zachte G Harde P beter verstaan als grof, genadeloos, geil of gewoon grandioos. Zangeres Melanie ‘Meel’ van Dongen heeft een felle intonatie en haar zang is nergens krijsend, maar wel eigen en soms bozig, soms bazig. De Rotterdamse heeft de klank van haar geboortegrond in Rucphen behouden en dat geeft een zachte g. Gitarist en tweede stem Patrick Delabie van de Wernhoutse Studio 195 zingt zwaarder en rauwer. En zie daar: Otis frontman Mario van Meer speelt de bas. Met Antal Derene (Envy The West, The Light Brigade) staat er een straf team. Het is punk en dus niet te moeilijk, maar wel enorm effectief en catchy.

Delabie leeft zich ook geregeld uit in distortion en effecten. Wat later zit hij achter de drums, speelt Derene bas en staat Van Meer, ondertussen een vast bandlid, met de gitaar in zijn handen. Of zit Mario achter de drumkit enzovoort. Constante factoren blijven Meel en de toffe nummers van de plaat. Vanaf ‘Doe Di Doe Da’ geeft ZGHP er een lap op en krijgen we ervan langs. Of het nu de gemakzuchtige maatschappij (‘Einde Der Tijden’), de zakenman (‘Driedelig Decadent’) of de bankencrisis (‘Kannibalisme’) is, ZGHP rekent af. Of brengt een gedicht met punksoundtrack (‘Trofee’). Maar spaart zichzelf niet. Lekker eigenzinnige punksongs ‘Pure Paniek’ of ‘Kooitje’ bijvoorbeeld of het tergend slepende slotnummer ‘Irritante Man’. Zachte G Harde P doet het rustig aan met optredens in Bosschenhoofd en Zundert maar ook Antwerpen, ZGHP heeft zeker potentie om verder aan te slaan.

De Gebroeders Drama zijn op hun manier ook eigenzinnig. In De Kèrel of op carnavalszender Baronie TV, ze komen met carnavalskneiters de boel in, toch wel, anti-carnaval Zundert opleuken, of je wil of niet. De iPod met muziek gaat zo de mengtafel in en de Gebroeders Drama beginnen eraan, met hun jasjes vol sterren. Elk een microfoon, pilske erbij. “Het is weer carnaval, ik voel het in mijn tenen… Want ja, het carnaval da zit toch in oe genen.” Tot vervelens toe. Tot applaus aan toe, want ok: zulk drama kan ook grappig zijn. Vindt ook café De Kèrel.

Beyond Lickin’ speelt al sinds 1994 mee in de Nederlandse scene. Vanuit Pernis bij Rotterdam spelen Arno “Licker”, Maurice “Target” en “Hitmaster Smash” hun spreekwoordelijke “ass off” met garage power surf sixties punk. Jawel. Vol zelfvertrouwen met zwarte Zorro-maskers. We zagen ze in Breda al eerder als intermezzo bij WanTwo Bowling, het rock ‘n’ roll bowlingfeestje op derde kerstdag. Licker, Target en Smash maken stijlvolle, dansbare muziek die ook lekker eigenzinnig is. Soms instrumentaal, dan weer in het Engels of Nederlands (‘Dracula’). Arno Licker blijft doorgaan en speelt, een bloedneus en valpartij op de drums negerend, gewoon bovenop een barkruk met geconcentreerde, priemende ogen onder zijn zwarte masker. Beyond Lickin’ is dan misschien al twintig jaar aan het spelen, voor een band met zo’n sound is altijd een plekje, in de underground of daarboven.

Gezien: Zachte G Harde P, de Gebroeders Drama, Beyond Lickin’. Café De Kèrel, zaterdag 5 april 2014.