Kraak & Smaak pakt het beste uit de jaren ’70, ’80 en ’90 en gooit daar een eenentwintigste-eeuwsaus overheen. Die combinatie van disco, funk, soul, dance en electro levert een erg dansbare mix op, getuige de vele beweging in de zaal.  Helaas hikken veel nummers lang tegen de climax aan, om die vervolgens zelden te bereiken. Vaak ontbreekt net dat ene refrein dat kan worden meegezongen, waar de hits ‘Squeeze Me’ en ‘Dynamite’ duidelijk wel over beschikken.

De setlijst kent over het algemeen bovendien weinig variatie. Zo lijken alle toetsensolo’s op elkaar: zelfs in de vier verschillende synths die Oscar de Jong tot zijn beschikking heeft, zit qua geluid bar weinig verschil. En ook de basloopjes zijn vaak van het zelfde laken een pak. Neemt niet weg dat elk riffje weer op de steun kan rekenen van catchy samples en dreunende drumbeats, waardoor het lastig blijft er niet op te dansen.

Het verschil wordt vanavond echter gemaakt door zangeres Berenice van Leer, die bij ‘Plastic People’ overigens een perfecte robotic dance uitvoert, en haar mannelijke collega Seb van den Berg. Zij vormen om beurten het enige contact tussen podium en zaal en vervullen die rol naarmate de avond vordert steeds beter. Het eerbetoon aan Donna Summer, een extra funky cover van ‘I Feel Love’, is het hoogtepunt van de avond en wordt bovendien flink meegezongen in de zaal. Van Leer heeft dan ook de perfecte soulvolle discostem voor het genre en had zo uit de 70’s kunnen zijn weggelopen.

De groep bewaart de laatste hitsingle ‘Dynamite’ voor de toegift en dat blijkt een geslaagde keuze, want uit de zaal klinkt luid gejuich als het nummer wordt aangekondigd. Het is de eerste en laatste keer dat Van Leer en Van den Berg samen het podium betreden vanavond en dat is jammer, want de energie die de wisselwerking tussen de twee voortbrengt, had de hele avond naar een hoger plan kunnen tillen.

Gezien: Kraak & Smaak. Mezz, donderdag 24 mei 2012.