Deense muziek, dat is toch Aqua, Toybox, Alphabeat, die ellende? Ja, en The Asteroids Galaxy Tour is ook wel een beetje van dat smaakje bubblegum. Maar godzijdank laten de platen 'Fruit' (uit 2009) en de laatste een muzikaal spannender geluid horen. Voordat de Denen aantreden in Mezz is het echter aan onze eigen Color Ones uit Utrecht. De band is enthousiast en oprecht vriendelijk, maar echt spannend wordt het nergens. Een voorprogramma vol met zomerse niks-aan-de-hand-pop.

Mezz is dan inmiddels gevuld met een alleszins gemêleerd gezelschap: er staan zestienjarige meisjes naast beren met tattoos. Als The Astroids Galaxy Tour opkomt trekt de band meteen alle registers aan blazers open. Het Las Vegas-achtige intro blijkt geen inschattingsfout: opener 'Dollars In The Night' bevat een sample van James Brown's 'It's A Man's World'. Zangeres en fulltime cutie Mette Lindberg komt het podium opgewandeld, gekleed in een luipaardpakje en roze hotpants en verscholen achter een enorme zonnebril. Ze oogt als een klein, fragiel meisje, maar zodra haar mond open gaat weet je wel beter: ze heeft een aangenaam nasale stem, enorm register en een navenant volume, maar zingt desondanks loepjezuiver. Bij 'The Sun Ain't Shining No More' gaat de zonnebril af (toepasselijk) en is Lindberg het stralende middelpunt van de band, die verder uit nogal nietszeggende pretty boys met een sixpack en tattoos bestaat die simpelweg in dienst van de zangeres staan.

Als verderop in de set de nieuwe single 'Heart Attack' wordt gespeeld, dringt de indruk zich op dat ondanks de zomerse tunes, The Asteroids Galaxy Tour live een beetje de urgentie mist die de songs op plaat wel hebben. De band speelt obligaat, de praatjes tussen de nummers door zijn dat ook: in de trant van “We have so many great friends in this town! We have such a good time! This building is so weird, we might not find the way out!” Jaja. Tijdens het zingen staart Lindberg regelmatig afwezig naar het balkon, of gaat gespeeld sexy staan doen bij één van de bandleden, om de compleet onzichtbare begeleiding nog wat smoel te geven. Pas halverwege de set, bij 'Around The Bend', lijkt de band zich te beseffen dat ze met een concert bezig zijn en komt er wat oprecht speelplezier in het optreden.Desondanks halen de intrumentenwissels na elk nummer steeds het tempo uit het optreden.

De tweede helft van de set wordt voornamelijk gevuld met nieuwe songs, die op zich goed uit de verf komen. 'Out Of Frequency' is bijvoorbeeld zo catchy als maar zijn kan, maar dan loopt Lindberg weer wezenloos met een tamboerijn rond en gaat tijdens de trompetsolo zelfs helemaal zitten. Iets onder de leden? Het lijkt er niet op. Plus: zoiets hoef je maar te zeggen en de hele zaal zal er begrip voor hebben. Ook nu lijkt het publiek het allemaal wel prima te vinden; heel enthousiaste reacties blijven weliswaar uit. Na 'Fantasy Friend Forever' komt The Asteroids Galaxy Tour vanzelfsprekend terug. Lindberg maakt een foto van de uitverkochte zaal, met de vraag of we wat kunnen inschikken om er allemaal op te passen. In de toegift komen oudjes 'Hero' en 'The Golden Age' voorbij, maar het blijft nogal mat allemaal. De metafoor van het blazen van een bel met kauwgum is inderdaad op zijn plaats: zoet, licht, maar ook gevuld met lucht.

Afgezien daarvan speelt The Asteroids Galaxy Tour vanavond een uitgebalanceerde set, die geenszins een promotie van het nieuwe album is; de band heeft dan ook zat sterke songs. Bij laatste song 'Major' wordt er zowaar gedanst, en Lindberg sluit af met een lange, enthousiaste gil. En zo komt er toch nog een klein feelgood-einde aan deze verder niet heel spannende avond.

Gezien: Color Ones en The Asteroids Galaxy Tour. Mezz, donderdag 3 mei 2012.