Het succes van de avond is vast en zeker ook de verdienste van Ed, die solo met akoestische gitaar als voorprogramma op het podium staat. Al bij zijn eerste nummer ‘Deeper In Love’ heeft hij het langzaam toestromende publiek aan zijn kant. Jammer dat de luidruchtige aanhang van Splendid geen aandacht heeft voor de ingetogen ballad waarin hij het verhaal vertelt over zijn zieke vader. Gelukkig zijn de opzwepende songs erna een goede opwarmer voor het knallen van het hoofdprogramma.

De negen muzikanten van Splendid laten even op zich wachten, maar het geduld wordt beloond. De energie spat van het podium als zanger Patrick Schmitz, springend van links naar rechts, het eerste nummer de zaal in knalt. Achter hem een stevige groep muzikanten, die niet allemaal even uitgesproken zijn als de frontman, maar samen wel een compleet plaatje vormen. De swingende saxofonisten hebben muzikaal niet altijd interessante dingen te doen, maar zijn, net als de twee zangeressen aan de andere kant van het podium, belangrijke tegenspelers van de springerige zanger.

In het hoge tempo waarin de verschillende nummers elkaar opvolgen, vallen onder andere ‘Love Is’ en ‘Again’ op. Meezingen en meeklappen zijn eerder regel dan uitzondering. Voor de neutrale bezoeker, die niet bekend is met de muziek van deze band, is de avond weinig afwisselend. Dan zit er maar een ding op: de cd's kopen, thuis vaak draaien en over een jaar nog eens terugkomen. Want de eigen stijl van deze band is zeker de moeite waard.

Gezien: Splendid. Mezz, donderdag 31 mei 2012.