Eigenzinnige Spinvis houdt Breda in zijn greep

Improvisatie en nieuwe arrangementen houden optreden boeiend en spannend

Tekst: Auke de Vries, foto's: Daniël van der Winden ,

Eerder op de dag al in café De Wasserette, later op de avond in Mezz. Maanden geleden was het al uitverkocht en niet onterecht. Na lang wachten kwam Spinvis eind vorig jaar eindelijk met een nieuw album: 'Tot Ziens, Justine Keller'. Hierop laat Erik de Jong zien nog steeds te beschikken over teksten die dan weer gevat, dan weer mooi in alle eenvoud zijn. Met band komt hij live zowaar nog beter uit de verf, mede door de topmuzikanten achter hem.

Lola Kite heeft in Mezz de taak gekregen om de al vroeg volgelopen zaal op te warmen. Eerder was de band al in Mezz Café te zien en nu, vlak voor het uitbrengen van het tweede album, mag de band de support van Spinvis verzorgen. Door een niet al te overtuigende start lijkt het opwarmen een moeilijke taak te worden. Er zit weinig tempo in de muziek en de visuals springen er ook niet bepaald uit. Gelukkig herstelt de band snel, want over het concept en de vintage jaren ’80 sound is goed nagedacht. De nummers worden gaandeweg steeds beter en langzaam valt alles op zijn plek. De band heeft het beste voor het laatst bewaard en heeft zo precies op tijd de aandacht getrokken. Vanaf maart gaan we hier meer van horen.

Dan is het beurt aan Spinvis, zijn tweede optreden in Breda op één dag. Er wordt afgetrapt met de dromerige zang van het intro van het nieuwe album ‘Tot Ziens, Justine Keller’, waar de band overheen begint te jammen. Langzaam mondt dit uit in ‘De Grote Zon’, een opvallend rustig begin, maar de zaal is meteen stil en hangt bij de eerste woorden al aan de lippen van woordkunstenaar Erik de Jong.

De band is ook van grote klasse. Celliste/violiste/toetseniste/zangeres Saartje van Kamp krijgt bij elke solo een daverend applaus, zeker als ze de zingende zaag bespeelt. Drummer Marcel van As is de motor van dit geoliede geheel. Het plezier straalt er van af en Spinvis is niet te beroerd om het publiek tussendoor met zijn anekdotes aan het lachen te maken.

Het grootste deel van de set bestaat uit materiaal van het laatste album, wat natuurlijk niet verwonderlijk is. Uitschieters zijn ‘Club Insomnia’, ‘We Vieren Het Toch’ en natuurlijk de hit ‘Oostende’. Ook  oudere nummers, zoals ‘Astronaut’ doen het goed. Spinvis geeft aan veel nummers een nieuwe draai, om het live nog interessanter te maken. Zo is er volop ruimte voor improvisatie, worden er stukken gerekt en zijn er andere instrumentaties dan op het album te horen zijn. Dat maakt elk nummer op zich al spannend en blijf je als luisteraar telkens weer geboeid.

Na afsluiter ‘Kom Terug’, tevens de nieuwe single, komt Spinvis niet geheel verrassend nog even terug (“Wie had dat nou verwacht?!”) om met name een paar oude hits te spelen. Zo komt ‘Bagagedrager’ in compleet nieuw arrangement voorbij en natuurlijk ook ‘Ik Wil Alleen Maar Zwemmen’ en ‘Wespen op de Appeltaart’. Al met al een zeer geslaagd en mooi optreden, vol melancholie, ontdekkingsreizen en gedachten over de simpele dingen in het leven. Iedereen kan met een glimlach terug de kou in.

Gezien: Lola Kite en Spinvis. Mezz, zondag 5 februari 2012.