Of het aan We//Are//Animal ligt, valt te betwijfelen, maar opvallend is de aanwezigheid van een wel heel erg jong publiek in Mezz Café. Eén ding is zeker, het is vooral erg vervelend aangezien het overal doorheen praat en schreeuwt. Het lijkt de band echter niet te storen. De vraagt steekt op wat de band wél zou storen. Dat antwoord blijft vanavond achterwege.
Akkoord, de muziek zelf dan. Bekend is ondertussen dat Mezz Café geen uitstekend geluidssysteem heeft, daarover dit keer dan ook maar geen commentaar. Behalve dan dat de tops aan de rechterkant erg kraken, maar dit kan uiteraard ook aan de band zelf gelegen hebben. Het ziet er tof en interessant uit, al voordat de heren beginnen te spelen. Vette Orange-versterker, Korgjes, belooft veel goeds dit, als je op het instrumentarium af gaat.
De band start met een lekker chaotische jam die uiteindelijk uitmondt in ‘Unfold Fold’ en houdt het tempo goed vast. Extra drums, harde klappen en een erg breed geluidsspectrum. Prima dikke sound. Het voelt goed. En het ziet er tof uit. Maar... Het komt me allemaal een beetje bekend voor. En niet omdat ik het album ‘Idolise’ helemaal grijs gedraaid heb.
Het gevoel dat je een soort net-niet-best-of-set van Arctic Monkeys, Kasabian en Foals bijwoont is een erg vreemde gewaarwording, maar het meest treffend voor wat We//Are//Animal neerzet. Baslijnen die van ‘Favourite Worst Nightmare’ komen, gitaarhooks van ‘Total Life Forever’ en de overdrive van ‘Club Foot’ samen maken het nummer ‘1268’. Eigenlijk zou de typering dat het een soort ‘geupgrade Go Back to the Zoo’ is nog het meest treffen, maar dan met de toevoeging dat deze mannen écht interessante muziek maken. Maar de netjes getrimde baarden en britpopkapsels maken de vergelijking verder wel aannemelijk.
We//Are/Animal is de verpersoonlijking van het begrip ‘deja-vu’. Een goede voorbereiding voor een avondje stappen en om uiteindelijk in De Speeltuin te eindigen waar je vervolgens middels eerder genoemde gelijkenissen weer terugdenkt aan ze. Goeie show, maar niet heel erg origineel. Maar soms hoeft dat ook helemaal niet. Afsluiter ‘Animals’ blijft wel heel lang hangen daarentegen.
Gezien: We//Are//Animal. Mezz Café, donderdag 2 februari 2012.
We//Are//Animal doet een onverstoorbare net-niet-best-of-set
Herinneringen ophalen met herkenbare baslijnen en gitaarhooks
Donderdagavond 2 februari. De eerste sneeuw is een paar dagen eerder gevallen en het is eigenlijk veel te koud om zelfs maar de deur uit te gaan. We//Are//Animal moet voor een beetje warmte zorgen in Mezz Café. Warm wordt het er niet, wel herkenbaar. En eigenlijk, stiekem, ook best tof.