Hoewel voorprogramma Gram tegenwoordig een hele band is, moet Marg van Eenbergen vanavond vanwege het ontbreken van haar gitarist, zelf de gitaar omhangen. Net als vroeger. De nieuwe plaat 'Play Me', zal een dag later gereleased worden en Gram maakt dankbaar van de gelegenheid gebruikt deze te promoten. Nieuwe single 'Mad Mad Mad' (uit een reclame voor automerk Smart), 'Home Again' en de titelsong klinken bijzonder vrolijk en zomers, in contrast met het proces dat aan het album vooraf ging, zo vertelde Van Eenbergen vorige week aan 3VOOR12/NL.

Mezz is bij aanvang nog niet royaal gevuld, maar de band laat zich niet van de wijs brengen. Er is interactie met het publiek, wat dan ook langzaam aan voorzichtig naar voren komt. De bassiste neemt de tweede stem voor haar rekening, wat ze niet onverdienstelijk doet. Songs met een hoog meefluit-gehalte en de charmante frontvrouw zorgen ervoor dat dit voorprogramma best nog wat langer had mogen duren.

Dazzled Kid, alias Tjeerd Bomhof en zijn zes bandleden, touren inmiddels al ruim negen maanden met de debuutplaat 'Fire Needs Air'. De vraag is of na zo'n uitgebreide clubtour de routine er niet langzaamaan een beetje insluipt. De band opent de set met 'Unbearable Lightness Of Love' en breidt daar meteen 'Day Of My Escape' en 'Weight Of My Days' aan vast. Er wordt geen woord met het publiek gesproken. En ja, dan lijkt de verveling inderdaad wel toegeslagen te hebben bij Dazzled Kid.

Maar bij het uitleggen van de betekenis van 'Everlasting Holiday' blijkt Bomhof enthousiast als altijd. De band speelt een zwaar rockende versie van '99 Cent Dreams' en in plaats van de gebruikelijke Bill Whiters-cover wordt 'Motel Blues' van Loudon Wainwright akoestisch ten gehore gebracht. Bomhof vindt het duidelijk één van de mooiste nummers ooit en als hij het speelt, hoor je dat ook. Het is doodstil in Mezz als hij daarna eveneens akoestisch 'Yes No Maybe' laat volgen. De Schotse speler-op-rariteitenkabinet Alan Purves vraagt de zaal om een willekeurig voorwerp, om vervolgens de solo van het nummer op een bellenblaas te spelen.

En het gaat maar door. Dan weer wordt een naadloze kopie van een albumversie gespeeld, dan weer een alternatieve versie. 'When Nature Shows It's Tongue' is hier zonder Kyteman maar mét climax en na single 'Embrace' en 'Like Voodoo' volgt een nieuwe song, nog geen twee weken oud volgens Bomhof. De titel mochten we niet vernemen, maar het nummer rockt alsof Hendrix zelf de gitaar bespeelt. Ook nieuwtje 'All The Devotees' bestaat uit gitaar, bas en drums en doet ineens verdomd veel aan Voicst denken.

Als toegift worden 'Glow' (uit een BMW-reclame) en 'Stronger' gespeeld en dan is het alweer gedaan. Het is duidelijk dat deze jongens er nog steeds erg veel plezier in hebben, omdat ze steeds weer het wiel voor zichzelf uitvinden. Wel is er bij letterlijke albumversies stiekem wat routine te bespeuren. Bomhof geeft in interviews aan geen gebrek aan inspiratie te hebben en in combinatie met nieuwe songs betekent dat waarschijnlijk een opvolger voor 'Fire Needs Air'. Gelukkig maar. Want Voicst was ook tof hoor, maar dit clubje sympathieke rasmuzikanten mag van ons nog wel even bij elkaar blijven.

Gezien: Gram en Dazzled Kid. Mezz, donderdag 6 oktober 2011.