De Britse band The Union mag het voorprogramma verzorgen. Vier veertigplussers, van wie de helft gehuld in een leren broek, proberen vanaf de eerste noot het publiek mee te trekken. Helaas vullen de meesten ‘het wachten op Triggerfinger’ liever met een goed gesprek dan met een fijn muziekje.

The Union is in 2009 ontstaan uit de hardrock band Thunder, en maakt muziek in hetzelfde straatje. Strakke hardrock/bluesrock met vette, af en toe wat hoge, zang. Het publiek weet de band op waarde te schatten want ze worden na elk nummer beloond met een hard applaus, maar tijdens de nummers is er niet echt aandacht. Hun eigen enthousiasme is onvermoeibaar, gelukkig. 

Mezz is vol, en het publiek houdt zijn adem in: spannende intromuziek, die duurt en duurt en daar zijn ze dan: het ultieme rauwe rock’n rolltrio van de lage landen! In een uur jast Triggerfinger bijna al het nieuwe werk van de in november verschenen plaat ‘All This Dancin’ Around’ er doorheen. En goed, heel goed. Een ieder die het genoegen heeft gehad Triggerfinger ooit live te hebben mogen aanschouwen weet dat deze band een geoliede machine is. De aanname is dat Triggerfinger live beter is dan op plaat, veel beter. Helaas zijn de nieuwe nummers een stuk minder dan het werk van ‘What Grabs Ya?’. Het is minder melodieus, minder bijzonder; waardoor het begin van optreden dreigt de hooggespannen verwachtingen niet te kunnen inlossen.

We moeten er even inkomen, maar wanneer zanger Ruben Block het publiek uitdaagt voor een uithaal/gil/krijs-battle is het hek van de dam. Het publiek wordt steeds uitzinniger, en terecht want Jezus wat is Triggerfinger toch grandioos goed! De band weet zeshonderdvijftig man muisstil te krijgen met het nummer ‘My Baby ’s Got A Gun’. Zelfs tijdens de bridge waar Triggerfinger terugkeert naar de fluistering van het intro wordt de gehele zaal weer stil. Het publiek is er voor Triggerfinger en reageert dan ook uitzinnig op alles wat de band doet en zegt.

Triggerfinger is vet, goed, rauw; het is een pakkencircus dat over het publiek heen walst. De band is Mezz dankbaar, waar het succes in Nederland voor een deel toch is begonnen en Mezz is Triggerfinger dankbaar voor anderhalf uur dampende show. Beu geraken we deze Belgen niet, want na twee toegifts willen we eigenlijk nog niet naar huis. Maar het licht dooft, moe en voldaan keert iedereen terug in zijn hoofd zachtjes meegillend met ‘First Taste’. Het liefst volgende week weer.

Gezien: The Union en Triggerfinger. Mezz, vrijdag 25 maart 2011.