Spelende sinterklaasjes en zwarte pietjes, staantafels vol met lege glazen, rustig babbelende mensen, geboeide toeschouwers en op het podium de sympathieke Engelse singer-/songwriter Ian Britt. Mooie luisterliedjes op een zondagmiddag in de herfst. Fijn kan soms zo simpel zijn.

“Can everyone understand my broad Nothern accent?”, vraagt Britt met een lach, “I’ll try to tame it.” Hij is prima te verstaan, vertelt tussen zijn nummers door veel over zichzelf, het pendelen tussen thuishaven Sheffield, binnen Engeland en op en neer naar Nederland. Veel persoonlijke verhalen bij de songs en dat maakt het uurtje in Mezz-Café prettig en onderhoudend. Alleen komen de teksten soms net iets te snel om ze goed te kunnen volgen.

Teksten over alles opgeven en zijn droom als zanger achterna gaan zijn fraai: “You pay peanuts, but I’m no monkey. I’ll relocate my life…” Het maakt de zanger ook niets uit hoe druk of leeg het is tijdens optredens, hij speelt om het spelen, voor zichzelf. Met een positieve uitstraling. Of liefdesliedjes als ‘The Shape Of Us’ of ‘Me & My Friend Cupid’. Britt was vorig jaar al goed als voorprogramma van Milow in Mezz. Milow die van Ian dan ook de nodige lofuitingen krijgt. Er zijn ook wel wat overeenkomsten tussen beide zangers, al treedt Milow tegenwoordig vaak op met een volledige band, waar Ian Britt het alleen met zijn gitaar doet. En zijn Engelse/Sheffields accent, dat is wat rauwer.

Een baby huilt, Britt haakt er vlug op in: “See, he’s upset. I’m not that bad, am I?” Helemaal niet, fans van het singer-/songwriter genre doen er goed aan Britts MySpace of Hyves eens te bekijken en vooral te luisteren naar die mooie luisterliedjes. De zanger was nu maar kort over, vijf dagen, maar zal in de lente weer terugkeren naar Nederland.

Gezien: Ian Britt. Mezz-Café, zondag 15 november 2009.