Al vanaf het begin van de avond een behoorlijk vol Mezzcafé. TBC Guerrilla Disco vrolijken de tijd tussen de bands op met dansbare indie en een ontzettend gave versie van That’s not my name van The Ting Tings.

 

Gravy is een van de Bredase bands die de afgelopen maanden een album uitbracht. Een goede reden dus om ze uit te nodigen voor een Club3VOOR12/Breda avond. In een woord: funk! Verwacht geen rauwe funk à la Red Hot Chili Peppers maar funk overgoten met soul en jazz. Zanger Sonny Wilson heeft een erg fijne stem, op de MySpace leken er overeenkomsten te zijn met James Brown, maar live lijkt Sonny meer over een prima, naar R&B-neigende, stem te beschikken. Ondanks het vroege tijdstip stond het Mezz Cafe nu aardig vol, maar helaas leek het publiek meer geïnteresseerd om de afgelopen week door te spreken en iets minder in het optreden.

 

Utrechtse, gestylde heren en een drummer met een op creatief wijze uitgebreid drumstel. De muziek van ‘Most Unpleasant Men’ lijkt geïnspireerd te zijn op dEUS en Radiohead. De zang staat nogal los van de muziek, de wat stacatomanier van zingen is niet per se mooi.

Most Unpleasant Men heeft erg veel leuke elementen, de belletjes en xylofoon bevestigd aan het drumstel en de invloed van de toetsenist zijn mooi en geven het geheel een extra glans. Echter zou je denken dat het publiek nu wel klaar is met het bespreken van de week maar nee. De vijfstemmige koortjes verzuipen in het geouwehoer. Zonde, in een andere context zou Most Unpleasant Men erg goed overkomen.

 

Rond half een begint DJ NWac aan zijn set. Ietwat trage electro die wel erg lekker in het gehoor ligt. Techno vermengt met een krakende beat, het kan. De duistere sfeer die NWac oproept is mooi, maar helaas staat het publiek van begin af aan statisch bij de bar, en dat wordt er niet beter op.

 

Gezien: Club 3VOOR12/Breda: Most Unpleasant Men, Gravy, NWac en TBC Guerrilla Disco, Mezz Café, 30 januari 2009.