Hé een voorprogramma? Niet veel bezoekers van Black Uhuru wisten dat de Londense reggaeband RasItes het optreden van hun Jamaicaanse helden zou inleiden. Ook ik was aangenaam verrast toen vijf jongens die écht veel te jong waren om Black Uhuru te kunnen zijn, om half tien het podium betraden. De relaxte reggae van het vijftal was een lekkere opwarmer, maar na een minuut of twintig was het merendeel van het publiek toch wel klaar voor dé act van de avond: Black Uhuru! Ingeleid door een ‘speedy’ jongen was daar dan Black Uhuru. Deze band bestaat officieel al vierendertig jaar! Geen wonder dus dat de mannetjes die het podium betraden al flink op leeftijd waren. Hoewel de leeftijd misschien anders deed vermoeden, zorgden de heren voor anderhalf uur vette reggae! In de vierendertig jaar dat Black Uhuru al bestaat, heeft de band in wel vijf verschillende formaties opgetreden en albums geproduceerd. In Mezz trad ‘Black Uhuru’ onder de naam Black Uhuru featuring Michael Rose & Duckie Simps op. Na al die jaren is Black Uhuru nog steeds goed! Michael Rose nam duidelijk het voortouw qua zang. Duckie Simpson en de zangeres Kay Starr verzorgde soepele koortjes en zwierde het podium over. De band waarmee Black Uhuru optrad was RasItes zelf. RasItes is goed, maar kan wat nummers schrijven betreft nog wat leren van Black Uhuru, de climax van de nummers van RasItes lag aan het begin van het nummer waardoor de nummers snel instortte. Black Uhuru daar in tegen bleef fascineren met melodielijntjes, ritmische uitstapjes en mooie koortjes. Was het de muziek of de penetrante wietlucht die in de Dommelsch zaal van Mezz hing? In ieder geval werkte alles bij elkaar voor een bezwerend effect. Het publiek golfde mee op de relaxte beats en hoewel er tweehonderdvijftig man waren, leken het er wel vierhonderd! Helaas voor de echte Black Uhuru-fans, en dat waren er een hoop, speelde het voorprogramma dik driekwartier vol. Het eerste wat opviel toen vervolgens Black Uhuru zelf begon was de melodie en de zang van de nummers. Die was zo vet en swingend. RasItes was goed, maar na een tijdje toch wel saai. Er was een nummer wat bleef hangen, maar de rest was toch het ene oor in het andere oor uit. Dit in tegenstelling tot Black Uhuru! Het ene nummer swingde nog meer dan het andere en was nog melodieuzer dan het vorige. De nummers werden aan elkaar doorgespeeld waardoor het publiek geen seconde stil stond. Al met al een zeer relaxte avond waarbij de reggaebeats van dj en voormalig Mezz directeur Frank Zijlmans het geheel tot een waar reggaefeestje maakte! Black Uhuru heeft aan ons bewezen dat vette muziek maken op élke leeftijd kan!