In de voor Mezz Belgisch getinte maand april, kwam de eerste Belgische show van de provocateurs van Vive la Fête. De band rondom zangeres Els Pynoo en gitarist/zanger Danny Mommens (ex-dEUS) staat bekend om de mix van rock en elektronische disco en de podiumshow van dit flamboyante koppel en hun band. Geen verrassingen, wel een feest der herkenning! Aangekomen bij Mezz schetste mijn verbazing dat ik door mijn ietwat verlate aankomst het voorprogramma Krause al gemist had. Navraag leerde dat deze moderne, vrouwelijke, elektronische singer/songwriter slechts een kort optreden had weggegeven, dat echter de moeite waard was geweest. Een gemiste kans, hopelijk is ze snel weer in de omstreken van Breda te zien is. Toen was het wachten geblazen op de electrorock van Vive la Fête, en rond tien uur plaatselijke tijd was het zover. Meteen vanaf de eerste minuut met ‘Stupid Femme’ knalden met name de lage frequenties de zaal door en dat was in het begin even flink wennen. Daarbij leek het alsof de band zelf nog niet helemaal opgewarmd was en waren de eerste nummers in ieder geval voor het oog op de automatische piloot. Maar gaandeweg de show revancheerde de band zich en ging ook zangeres Els Pynoo zich zichtbaar lekkerder voelen, en kwam er zo nu en dan een ‘dankuwel’ over haar lippen. De danspasjes werden overtuigender en het geluid werd beter. Pynoo ontpopte zich als een stemkunstenares pur sang en haar veelzijdigheid (hoog en clean, dan weer schreeuwend, dan weer laag pratend) zal menig bezoeker versteld hebben doen staan. Ook de band werd strakker (al spuugde Mommens zich een slag in de rondte) en de latere songs van de set lieten het publiek uitzinnig meedansen, waardoor Mezz in een kolkende massa veranderde. La Route, Quatsch, ze kwamen allemaal voorbij en maakten het feest der herkenning compleet. Ook het intermezzo voor de toegift (‘Jesus Christ Superstar’ met een heldenrol voor Danny Mommens) sloeg aan, en zo werd het toch nog een mooie avond, mede door de hilarische eigen draai aan afsluiter ‘Popcorn’ (jawel, dat irritante jaren ’70 deuntje!). De stem van Els Pynoo zal nog lang in mijn hoofd rondspoken! Gezien: Vive la Fête, Mezz, Breda, 3 april 2008.