Kiss The Anus Of A Black Cat brengt anarchie in Brakke Grond

‘Best bewaarde geheim van België’ melancholisch, maar toch hoopvol

Tekst: Astrid Engelen ,

Kiss The Anus Of A Black Cat uit Gent speelt morgen met drie andere bands bij Sonic Soirée in de Brakke Grond. 3VOOR12/Amsterdam spreekt met Stef Heeren, de man achter de band, over anarchie, tempeliers en mentale voeding.

‘Best bewaarde geheim van België’ melancholisch, maar toch hoopvol

Morgenavond vindt in de Brakke Grond opnieuw Sonic Soirée plaats, een avond met artiesten uit Nederland en Vlaanderen. Dit keer met Bird on the Wire en Rebecca Sier (Amsterdam), Little Trouble Kids (Gent) en Kiss The Anus Of A Black Cat (Gent). 3VOOR12/Amsterdam voelt Stef Heeren van Kiss the Anus of a Black Cat aan de tand.

Kiss The Anus Of A Black Cat is ooit door een Vlaamse journalist omschreven als ‘theatrale postpunk a la The Virgin Prunes gemengd met Mississippi Delta Blues’. De meest passende omschrijving, volgens Stef. In eerste instantie is Kiss The Anus Of A Black Cat solo-project van Stef, maar in de studio en op het podium wordt hij bijgestaan door andere muzikanten.

“Kiss The Anus Of A Black Cat is het best bewaarde geheim van België,” aldus Stef. “In België is niet veel plaats voor alternatieve bands als de onze, maar met onze laatste plaat (Hewers Of Wood And Drawers Of Water, red.) is daar wel verandering in gekomen en treden we meer op. De laatste plaat is wat toegankelijker.”

De bandnaam komt uit een vonnis dat in de Middeleeuwen werd uitgesproken tegen de tempeliers die op de brandstapel terecht kwamen. Ze werden ervan beschuldigd het achterste van een zwarte kat te kussen. Ook is het een anarchistisch statement. “In Gent was altijd een actieve punkbeweging. Sinds mijn 16e zit ik in de scene en ik tourde vroeger met mijn punkbandjes door Europa. Van kraakpand tot kraakpand. Daar komt mijn linkse gedachtegoed vandaan. Ik hecht veel belang aan sociale rechtvaardigheid.”

Hewers of Wood And Drawers Of Water is een maatschappelijke aanklacht tegen conservatisme, nationalisme en bekrompenheid. De teksten gaan over de vergankelijkheid van het leven en zijn melancholisch, maar ook hoopvol. “Het individu is nietig in de samenleving. Ik ben voor een gezonde mentale voeding. Geen 9 to 5 job en ’s avonds televisiekijken, al kan dat voor sommige mensen best plezant zijn. Het is ook een individuele strijd, al laat ik mijn idealen een beetje vieren nu ik ouder word.”

De slaapplekken voor donderdagnacht zijn geregeld en de band hoeft vrijdag pas laat in Antwerpen te zijn voor een optreden. “We hebben heel de vrijdag om door de stad te kuieren. Ik ken Amsterdam een heel klein beetje. Het is een toffe stad.”

Zien: Kiss The Anus Of A Black Cat, tijdens Sonic Soirée in de Brakke Grond, donderdag 10 februari 2011, 20.30u.