In een week tijd een band bij elkaar sprokkelen en dan ook meteen optreden. Ga er maar aan staan. Het lukte Wiwi Ho, zanger van de Amsterdamse indie-rock band Eddy’s Vinegar: “Alles viel in één keer op zijn plek en dat is grappig, omdat we elkaar deels via internet hebben gevonden. De rolverdeling verliep gewoon organisch.”
Eddy’s Vinegar maakt indie-rock met, naar eigen zeggen, een groot scala aan invloeden. Dat is bijzonder, want zanger Wiwi Ho is niet echt met muziek opgevoed: “Vroeger stond er bij mij thuis zelden muziek aan. Soms iets van Michael Jackson of wat jazz, maar dat was het dan. Wel hebben mijn ouders me, toen ik 14 was, meegenomen naar een concert van George Benson, toen we in Portugal op vakantie waren. Dat was ontzettend lachen en eigenlijk ook super oubollig, met allemaal oude mensen die de Electric Boogie gingen doen.”
Zelf begon hij pas naar muziek te luisteren toen hij op de middelbare school zat in de jaren ’90. “Eerst maakte ik kennis met slechte stromingen zoals gabber en house, al die ellendige shit. Pas toen ik ging studeren begon ik echt meer interesse te krijgen in muziek. Mijn neef David (gitarist van Eddy’s Vinegar, red.) is van huis uit een grote muziekliefhebber, hij weet echt alles. Dankzij hem leer ik altijd weer wat bij.” Toch komen de muzikale ingevingen vaak bij Wiwi vandaan: “Ik ben een soort wandelende sampler. Opzetjes, melodietjes en zanglijntjes komen vaak ter plekke in me op en dan zorg ik dat ik ze meteen opneem. Ook bedenk ik het grootste deel van de lyrics.”
De vijf bandleden hebben wel allemaal een belangrijke inbreng: “David vertaalt dat wat ik in mijn hoofd heb. Hij pikt alles supersnel op. En als hij iets uitlegt, snapt de rest van de band het ook meteen. Jelle, de drummer, is wat meer met zijn eigen ding bezig, maar als hij iets drie keer niks vindt zal hij het meteen zeggen. Kasper, de bassist, werkt eigenlijk vooral samen met David qua muzikale ideeën. En Jorrit is onze vliegende keep, want als tweede gitarist zorgt hij voor de belangrijke details.”
'Spelen voor de Grap', waar elke laatste donderdag van de maand nieuwe live acts de kans krijgen zich in de kijker te spelen van publiek, media en muziekindustrie, stond eigenlijk niet op de agenda dit jaar. “We zijn nu vooral lekker aan het schrijven en we zijn van plan om in januari weer de studio in te gaan. Waarschijnlijk zal onze debuutplaat in het voorjaar wel af zijn. We zitten nu op tien nummers, maar alleen datgene waar we het meest achter staan komt op de plaat.”
Ho heeft geen moeite met keuzes. Hij beantwoordt de stellingen met de snelheid waarmee hij de band bij elkaar bracht:
Blur of Oasis?
“Tsja, ik ben eigenlijk anti-fan van Blur. Het is teveel gepolijst naar mijn mening, al hebben ze wel wat leuke nummers. Het doet me gewoon niet zoveel. Ik ben meer van de Oasis kant omdat ik vaak snel kies voor muziek die minder gepolijst is. Ik luister liever naar iets gruizigers en iets wat technisch minder goed is, dan iets wat tot in de puntjes is uitgeschreven en gladgestreken.
David Bowie of Johnny Marr van the Smiths?
“Sowieso Johnny Marr. Ik ben niet zo van die ontzettende glamrock met oneindige synthesizers. Ook al is de invloed ervan erg belangrijk geweest, ik ben er absoluut geen fan van. Johnny Marr daarentegen is veel meer van invloed geweest op de indie-rock, en dat past veel meer in mijn straatje.
Uitverkochte bovenzaal Paradiso of bijna uitverkochte Heineken Music Hall?
“Ik speel zelf liever in een kleine zaal met een goede sfeer dan in een grote zaal zoals de Heineken Music Hall. Paradiso is daarbij de mooiste venue die er in Amsterdam te vinden is.”
Lowlands of Pinkpop?
“Lowlands. Al ben ik er nooit zelf geweest. Misschien heb ik een beetje een gekke reden om voor Lowlands te kiezen, maar Pinkpop is tegenwoordig ontzettend poppy en gehyped. Lowlands is dat nu ook wel, maar dat festival heeft tenminste nog een beetje edge.”
Komende donderdagavond 24 november staat Eddy’s Vinegar samen met European Daughters in de Volta op de indie-avond van Spelen voor de Grap. De EP Into the Night is hier te beluisteren