Eerder dit jaar wist Madensuyu  het publiek op festivals als Eurosonic, De Affaire, Motel Mozaïque en Pukkelpop te verrassen, nu is het aan de Gentenaren om hun eigen kar te trekken met een door de Melkweg georganiseerd optreden in The Sugar Factory.

Voor Madensuyu mag eerst Exile Parade  nog aantreden. De vijf typisch Britse jongens zien eruit alsof ze zo uit een willekeurig hostel op de wallen gevist kunnen zijn: een beetje traag ogend door de wiet en de pints. Als ze beginnen te spelen blijkt dat ze ook op muzikaal vlak niet uitsteken boven het Britse gemiddelde. Enkel het nummer met de schreeuwend ongeïnspireerde titel Fire Walk With Me beklijft enigszins. De meeste punten worden gescoord door zanger Lomax, die met zijn Dave Gahan-achtige bewegingen de aandacht toch nog op de band weet te houden.

Een half uurtje later is het aan Madensuyu om te laten zien hoe je wél opvalt als band. Ook al zitten beide bandleden op een stoeltje, toch weten ze alle ogen gedurende de volledige set op zich te houden. Het brede podium is zo ingericht dat het een knus studiosfeertje uitstraalt. In deze studio bespeelt duizendpoot Stijn de Gezelle zowel bas-samples met zijn voeten als gitaar en synthesizer met zijn handen en weet meesterdrummer Pieterjan Vervondel bij ieder nummer een nieuw geluid uit zijn drumstel te toveren.

Wat volgt is een zeer veelzijdig en sterk opgebouwd optreden met in ieder nummer weer een vernieuwend doch pakkend drumritme en daaroverheen gevoelige melodieën die worden ondersteund door uitstekende zang van beide heren. Madensuyu weet hun publiek welhaast te overtuigen dat het bestaan van middelmatigheid in de muziek een mythe is. Als je dat zo vlak na een matig optreden als dat van Exile Parade kan, liggen muziekliefhebbers zonder uitzondering watertandend aan je voeten.

Gezien: Melkweg presenteert Madensuyu, Sugar Factory,19 november