Vorige maand stond het eind vorig jaar opgerichte Phantom Four al op het hoofdpodium van Paradiso tijdens de Classic Noodlanding. Ik had gehoord dat het publiek razend enthousiast was over deze nieuwe formatie rond Phantom Frank. De band werd meteen geboekt voor twee vervolgoptredens op 9 maart en 13 april. Tijd om zelf te gaan kijken afgelopen woensdagnacht. Normaal komt het publiek rond middernacht naar de Classic Noodlanding om te dansen op muziek van dj’s. Deze keer staat er dus een band en ik merk dat sommige mensen dat nog niet eerder hebben meegemaakt. Ze staan met verbazing te kijken. De meeste zijn heel jong en hebben misschien nog nooit een band surfmuziek horen spelen. Want dat is wat de Phantom Four doen. En dat doen ze goed. Volgens de aankondiging klinken ze als: Pulp Fiction meets der Alte, The Godfather & Once Upon A Time In The West. Voeg daaraan toe dat ze invloeden hebben van Californië tot India. Bij eerdere optredens was een sitargitaar te horen. Vanavond is die helaas thuisgebleven. Phantom Frank is duidelijk de frontman van de band. Hij staat stoer vooraan op zijn Fender Jazzmaster met glitters te spelen, terwijl hij zich bewust is van camera’s en publiek. Hij heeft duidelijk plezier in wat hij doet. De andere bandleden, Marc op bas, Marnix op gitaar en Niels op drums, staan uiterst geconcentreerd te spelen. Het enige glimlachje dat er bij de bassist vanaf kon, leek gelukkig voor mij bestemd te zijn. En hoe ervaren en zelfverzekerd Frank ook staat te spelen, de nummers aankondigen gaat wat moeizamer: En. Dan. Gaan. We. Nu. Weer. Naar. Spanje. Hij vergeet de titel te noemen. Maar het is hem vergeven, want meteen daarna gaan de vingers weer supersnel over de snaren. Behalve eigen werk spelen ze ook een versie van de surfklassiekers Malagueña en Casbah. Aan het eind van de set wordt nog even flink gebruik gemaakt van de reverb. Frank trapt nog even enthousiast tegen de versterker. En dan is het toch echt de beurt aan de dj. Tot volgende maand!