Ik had de Rotterdamse band Cheech Wizard nog niet eerder live gezien. Toch bestaat de band al sinds begin jaren 90 en hebben ze al vier platen gemaakt gemaakt. Ze weten me aardig op het verkeerde been te zetten door te starten met een akoustisch nummertje. Niet zo'n slimme zet. Het publiek babbelt er rustig doorheen terwijl de kale man met akoustische gitaar zijn best zit te doen en de rest van de band ongemakkelijk op het podium staat te wachten met de instrumenten al omgehangen en ingeplugd. En dan komt het tweede nummer. Knal ! Hoekige riffs, sterke theatrale zang. Zo krijg je de aandacht wel. Ze spelen met een gitarist minder dan normaal (hij zit ziek thuis), maar die wordt vanavond niet echt gemist. Het geluid van de band is vol en dynamisch. De mathrockriffs worden bij elkaar gehouden door de bovengemiddeld goede zang. De zang is dan weer een beetje het probleem bij Avec Aisance uit Amsterdam. Visueel is het allemaal dik in orde, dankzij een aantal intrigerende zelf in elkaar geknutselde snaarinstrumenten en vooral dankzij bassiste Hilde Westerink. Een coole meid in je band is het halve werk en veel cooler dan Hilde Westerink vind je ze niet. Jammer dus dat de zang van Yuri Landman (ex-Zoppo) nogal verveeld en ééntonig is, iets wat eigenlijk ook geldt voor de liedjes zelf. Misschien dat hij op die manier hoopt te klinken als the Fall en op de mp3's op de website heeft het dat effect soms ook wel een beetje, maar live overtuigd het helaas nog niet echt. De zelfgebouwde instrumenten; stukken hout met pick-ups en stemmechanieken eropgeschroefd, bespannen met snaren, klinken zoals ze eruitzien; als heel brakke gitaren. Toch geeft dat wel eigenheid aan de band. Misschien zouden ze daarin verder moeten gaan; gooi de echte gitaren eruit en bouw nog extremere nieuwe instrumenten ! Als laatste band treedt Ponycamp aan. Ponycamp is een zijproject van de drummer van Soda P en in die hoek moet je de muziek ook wel zoeken met als grootste verschil dat bij Ponycamp de zang vrijwel ontbreekt. Het is eigenlijk heel puristische muziek; drie mannen, bas, gitaar en drums, vrijwel geen effectapparatuur, en dan maar spelen. Het is een aaneenschakeling van riffs, waarbij de gitarist vooral veel gebruik maakt van de hammer-on techniek (met de vingers op de hals van de gitaar de snaren aantikken) Het is wel een beetje muziek voor muzikanten. Door het ontbreken van aansprekende liedjes of een aansprekende podiumpresentatie wil de aandacht bij mij in elk geval nog wel eens verslappen, ondanks het ambachtelijke samenspel van het trio. De hit van de set is een cover van een jazz-achtig nummer dat van Sesamstraat afkomstig schijnt te zijn.