Het weer werkte bepaald niet mee met stichting Grap deze middag. Onder een wat mistroostig wolkendek druppelde het openlucht theater van het Vondelpark maar moeizaam vol voor de finale van singer songwriters competitie Mooie Noten. Geen ijsjes dus, wel een gevarieerd aanbod aan talentvolle songwriters. Na de halve finales in Paradiso hadden zes deelnemers zich naar de eindstrijd gespeeld: Van Bosch, Rob Klerkx, Gaston Dorren, Phinx en John Lester. ‘Allemaal mannen’, merkte presentatrice Miss Bee (Beatrice van de Poel) op alvorens Van Bosch, de eerste songwriter van de middag, te vragen of hij zenuwachtig was. Dat dit niet het geval was, bleek al snel uit de routine waarmee Van Bosch zijn folky americana songs door het park in deed kabbelen; soms rauw en bluesy, dan weer soulvol en subtiel. Al na twee liedjes liet hij het podium aan Rob Klerkx, misschien wel de meest eigenzinnige van de zes finalisten. De muziek van Rob Klerkx, voormalig drummer van wijlen Britpop band Supersub, had –net als zijn voorkomen trouwens- een sterke seventies feel over zich. Onder de schitterende begeleiding van zijn gitarist wist hij een mooie dromerige sound te creëren waarin zijn liedjes volop kans kregen om te bezinken. Terwijl de warme bekertjes thee en koffie ondertussen grif aftrek vonden, was het volgende kwartier aan Gaston Dorren, de enige Nederlandstalige liedjesschrijver van de middag. Met een onderhoudende ‘song’ over de verengelsing van zijn ‘moerstaal’ en een wat moralistisch protestlied tegen het seksverkeer op internet was hij wellicht beter op zijn plaats geweest bij het Leids Cabaret Festival. Toch oogstte hij veel waardering en applaus met zijn spitsvondige teksten en goede podiumpresentatie. Vervolgens werd de piano het podium op gewield voor Vincent Beijer, alias Phinx, of het ‘rubberen balletje’ zoals de jury hem later zou betitelen vanwege zijn zeer soepele en rekbare stembuigingen, die veel aan Stevie Wonder deden denken. Phinx gaf een zeer energieke en overtuigende performance waarbij hij goed varieerde tussen opgetogen up-tempo popsongs, reflectieve soulnummers en een pakkend bossanova jazz liedje onder begeleiding van gitarist Jeroen Bouwhuis. Veelzijdig en zeer muzikaal. Van opgetogen tenslotte weer terug naar ingetogen voor het optreden van Amerikaan John Lester, die zich als winnaar van Bronzen Buurvrouw bij de Mooie Noten competitie had aangesloten. Het zou wederom een optreden van zeer hoog niveau worden; de ervaren John Lester heeft een wat hese, warme stem waarmee hij prachtige en diepgelaagde nummers ten gehore brengt. Omdat hij zichzelf begeleidt op de bas ligt de vergelijking met een artiest als Sting al snel voor de hand. Toch heeft de muziek van John Lester een onmiskenbaar eigen stijl die het midden houdt tussen het beste uit de jazz, folk en blues. Na een kort beraad in de stromende regen riep de jury Phinx uit tot winnaar van Mooie Noten 2005. Een waardecheque van € 500, studiotijd en een serie optredens rijker, wist trotseerde hij ook het weer nog eens met twee prachtige toegiften.