Een beetje onwennig loop ik de nachtclub Casa Rosso binnen. Alles is donker en een beetje vunzig. In de groezelige bioscoopstoeltjes is totaal geen beenruimte, maar dat verhinderd niet dat de zaal binnen een half uur tot aan het balkon volledig gevuld is. Vlak voor het podium doet een dellerige dame in een bizar pak in de vorm van een gebroken hart een variété act om de gasten te verwelkomen: “Jack, je bent zo’n loser! Je bent niks waard, helemaal niks!” Ze trekt mijn flyertje van de show uit mijn handen en stopt het volledig in haar mond, om haar woorden kracht bij te zetten. Dus zó zijn de exen van Jack? Dat belooft wat! Dan begint de video van Toyboy. Het is één grote tv-reclame voor een sekslijn. Jack zijn eigen sekslijn welteverstaan (bel: 0906-TOYBOY). Een half ontkleedde Jack kroelt met een teddybeer, speelt met badschuim en werpt broeierige blikken in de camera. Erg professioneel gedaan. Dit belooft zéker wat! Jack de pornstar is op het podium niet zo ondeugend als gehoopt. Dit is misschien wel de meest ‘geklede’ act ooit in de geschiedenis van de Casa Rosso. De door hemzelf gecustomizede Waterlooplein pakken doen denken aan een schlagerband (whatever turns you on, baby!) en gestript wordt er ook al niet. Met een brits accent, de ironie van Pulp en de flirterige maniertjes van Robby Williams doet de muziek van de Jack Stafford Foundation erg brit-poppy aan.Vocaal nog altijd weinig vormvast, maar wel stukken vooruitgegaan. Al de liedjes van het nieuwe album komen voorbij. En terwijl Jack in zijn simpele popliedjes en ballads over zijn exen jammert, begint het al snel een beetje saai te worden. Ja Jack, nu weten we het wel. En precies op dat moment verschijnen er als een duveltje uit een doosje twee wulpse paaldanseressen in herenondergoed. Miss B Have en Wanna BA Star zwaaien wild om een van de aanwezige gouden palen op het podium en zwepen het publiek op terwijl de Foundation hun hit Toyboy speelt. Niemand heeft nu nog aandacht voor de band en ook zij zelf kunnen nauwelijks hun concentratie bij de muziek houden. Hulde aan de danseressen voor het redden van de show. Maar toegeven, als nou meer lokale bands verschillende showdisciplines zo creatief zouden combineren als Jack en zijn mannen doen, dan zou bandjesland een stuk opwindender worden. En bij deze verrassende combi van pop en porno houdt het vandaag nog niet op. Het feestje gaat verder in de Winston en daar zal Jack niet alleen zijn muziek aanbieden aan het publiek maar ook…zichzelf. In een heuse datingshow (gepresenteerd door de hilarische Erin Tasmania van Club Vegas. Zij moet zo snel mogelijk een eigen TV-show moet krijgen ! -EV) zal de sexy toyboy een blind date kiezen uit de vrijgezelle dames die op de singles night van Club Vegas zijn afgekomen. Vier van deze dames nemen plaats op het podium aan de ene kant van een groot gordijn. Aan de andere kant stelt Jack ondeugende vragen aan de kandidates: “Kandidate nr. 2, Ik heb de pest aan problematische ex-vriendjes. Hoe zit het met die van jou?” Kandidate nr. 2: “Wel, mijn ex-vriendje is mijn huisgenoot en…” Jack: “Jij valt af!”. Uiteindelijk kiest de womanizer voor het meisje dat inmiddels totaal niet meer gediend is van zijn gladde maniertjes. “Ik ben gek op ‘hard to get’ vrouwen”, aldus Jack. De korte set die hij vervolgens alleen met pianist Enrique doet is ronduit saai, ook al flirt hij erop los met het vrouwelijke deel van het publiek. Zeg Jack, kan ik jou versieren voor een klein interviewtje voor 3voor12 Amsterdam? Dat wordt van top tot teen goedgekeurd.