...And you will know us by the trail of dead: shock and au!

De oude en de nieuwe Trail of Dead: Geen worlds apart

Jasper van Vugt, ,

De opvolger van het succesvolle Source Tags & Codes lag al een half jaar klaar om uitgebracht te worden, maar de planning van de platenmaatschappij zorgde ervoor dat pas in januari Worlds Apart kon worden uitgebracht. Ja, dat krijg je als je bij een major tekent. Gelukkig had dat geen gevolgen voor de gretigheid van de band, zo bewezen ze deze avond in de Melkweg.

De oude en de nieuwe Trail of Dead: Geen worlds apart

Mijn trommelvliezen hebben het zwaar te verduren deze week. Na de grommende bassen en knetterende snares een week eerder bij de drum n’ bass avond en de terreuractie van Dÿse in het Wilhelmina Pakhuis op donderdag, was het nu ...And you will know us by the trail of dead (Trail of Dead voor intimi) die de trommelvliezen mocht splijten. Maar is dat wel een terechte verwachting? Klonk Trail of Dead op hun kortgeleden verschenen nieuwe cd Worlds Apart niet opvallend poppy, om niet te zeggen progrockerig? Ja, dat doen ze inderdaad, zij het dat er nog regelmatig flink op losgehakt wordt. Het niveau van voorganger en succesplaat Source Tags and Codes wordt echter slechts weinig keer gehaald. Het wachten was wat dit voor gevolgen had voor Trail of Dead als live act. De band staat bekend om haar zeer intense en welhaast anarchistische optredens, waarbij meer dan eens gewonden vallen. Op het moment dat de opener van Worlds Apart, Ouverture, over de PA knalt blijkt dat er weinig reden tot bezorgdheid is. Twee drumstellen staan klaar om de aanwezigen met piepende oren naar huis te laten gaan. Op het moment dat ADHD kleuter Jason Reece plaatsneemt achter een van de twee drumstellen, naar zijn collega achter het andere drumstel kijkt en aftikt gaat er een gerustgestelde zucht door de zaal. Gelukkig, geknald wordt er nog. ‘Will you smile again’ wordt in één adem gevolgd door ‘It was there that I saw you’ en de band raakt op koers. Er wordt gedurende de set voornamelijk materiaal gespeeld van de laatste twee albums, zonder het titelloze debuut en diens opvolger Madonna te vergeten. Reece en zanger/gitarist/drummer Conrad Keely wisselen regelmatig van positie, waarbij opvalt dat zodra Reece achter de microfoon staat de bassist en de gitarist uit moeten kijken geen ongelukken op te lopen. Reece is zó enthousiast en zit zó vol energie, dat hij in zijn eentje Voicst zou kunnen vervangen als eenmans coverband. Het optreden is na een uurtje afgelopen, en Reece besluit zijn drumstel omver te kogelen alvorens het podium af te stormen. Heel origineel en heel rock n’ roll, voor degenen die hem dat niet al vaker hebben zien doen. Uiteraard volgt er nog een heftige toegift, waarin Keely belooft dat we de Dead over zes maanden weer zullen zien. Eens kijken of de Trail of Dead een tsunami kunnen laten ontstaan in het Ijsselmeer, wanneer ze op Lowlands aantreden.