Er zijn artiesten die liefde bezingen als een toevallige storm die je overvalt, en er zijn artiesten die er iets bewuster, beter gezegd: iets realistischer mee omgaan. Olivia Dean hoort bij die tweede categorie. Op haar tweede album The Art of Loving zoekt de 25-jarige Britse zangeres niet naar de roes van verliefdheid, maar naar de oefening erachter: de kunst van houden van – van een ander, van vrienden, en misschien wel het moeilijkst van allemaal, van jezelf.

‘Liefde is geen toeval,’ zegt Olivia Dean. ‘Het is geen bliksem die zomaar inslaat. Het is iets wat je maakt, een vaardigheid. Een praktijk.’

Dat is de essentie van The Art of Loving, een album dat niet voor niets werd geïnspireerd door Bell Hooks’ klassieker All About Love en een tentoonstelling van kunstenaar Mickalene Thomas met diezelfde titel. Dean bezocht de expositie in Los Angeles en voelde iets resoneren. ‘Ik wilde muziek schrijven als antwoord,’ vertelt ze. ‘Zoveel liedjes over liefde bestaan al, maar ik wilde onderzoeken wat liefde voor míj betekent. En hopelijk ook een beetje de focus terugbrengen naar vriendelijkheid – naar elkaar, maar ook naar jezelf.’

Eén van de meest opvallende liedjes op het album is ‘So Easy (To Fall In Love)’. Op het eerste gehoor klinkt het als een klassiek liefdesliedje: sprankelend, warm, luchtig. Maar wie beter luistert, hoort iets subtielers. Dean zingt niet over de ander – over hoe verleidelijk, charmant of onweerstaanbaar die persoon is – maar over zichzelf. I’m easy to fall in love with, zingt ze met een glimlach in haar stem.

Dat is geen arrogantie, maar verfijnde zelfliefde. Smart songwriting, zou je kunnen zeggen. ‘Ik heb veel aan mezelf gewerkt,’ zegt ze. ‘En ik denk dat ik veel liefde te geven heb. We vergeten soms wat we zelf meebrengen in een relatie, omdat we zo bezig zijn met wat de ander ons gaat geven. Maar iedereen is voor iemand makkelijk om van te houden.’

Het is een eenvoudige gedachte, maar niet vanzelfsprekend in een tijd waarin onzekerheid en zelfkritiek overal loeren. Dean zet er juist lichtheid tegenover, alsof ze een raam open zet in een benauwde kamer. En dat maakt ‘So Easy’ misschien wel haar meest ontwapenende nummer tot nu toe: een liefdesliedje waarin zelfliefde niet narcistisch klinkt, maar troostrijk.

 

Liefde die verdwijnt is niet verloren

Dean kent de liefde in al haar schakeringen. Haar stem glanst als ze praat over de eerste verliefdheid – dat duizelende, overrompelende gevoel – maar evenveel aandacht heeft ze voor het moment dat de liefde afbrokkelt. ‘Het is zó verdrietig om in de afwezigheid van liefde te zitten,’ zegt ze. ‘Maar het betekent niet dat iets mislukt is. Er is een zin op het album: love’s never wasted when it’s shared. Ook als het niet voor altijd is, was het nog steeds betekenisvol.’

Die milde blik typeert Dean. Waar anderen met rancune terugkijken (hoi Olivia, hoi Cardi!), doet zij dat met zachtheid. The Art of Loving voelt daardoor als een volwassen plaat, vol kleine wijsheden over menselijke verbinding – en de breekbaarheid ervan.

 

‘Messy’, maar niet mislukt

Het thema van zelfacceptatie was ook al te horen op haar debuut Messy uit 2023, waarmee Dean een Mercury Prize-nominatie in de wacht sleepte. Ze gebruikte die titel destijds om te zeggen: perfectie is een illusie, het is juist mooi als het rommelt. En toen collega Lola Young onlangs met een single kwam die exact dezelfde titel droeg – en daarmee een wereldhit scoorde – reageerde Dean niet gepikeerd, maar glimlachend. ‘Ik denk dat het juist mooi is dat we voortbouwen op hetzelfde idee,’ zegt ze. ‘Dat je je imperfecties omarmt. Bovendien, Lola is geweldig. We gingen zelfs naar dezelfde school. Ze heeft zo’n ongelofelijke stem.’

Toch trekt Dean ergens een duidelijke lijn. Aan het begin van elk interview maakt ze één ding glashelder: vragen over haar privéleven zijn off limits. Zodra een vraag ook maar even in die richting wijst – over daten, relaties of beroemd zijn – klapt de deur dicht. ‘Songwriting is natuurlijk persoonlijk,’ legt ze uit, ‘maar ik wil niet dat mensen in mijn liefdesleven gaan graven. Mijn liedjes gaan niet over míj, ze komen alleen voort uit mijn ervaringen. En eerlijk gezegd: als ik naar mijn favoriete schrijvers luister, denk ik ook niet aan hun liefdesleven. Wat telt is dat je iets herkent, dat het écht voelt. Authentiek. Dat is wat mensen horen.’

Inmiddels groeit Olivia Dean uit tot een popster van formaat. Deze zomer stond ze op de grootste festivals, van Hyde Park tot tourstops met Sam Fender. En in 2025 doet ze iets wat maar weinig Britse zangeressen van haar generatie lukt: ze speelt twéé avonden in de Ziggo Dome, allebei uitverkocht ‘Het is echt gek,’ lacht ze. ‘Ik heb nog nooit een nummer 1-hit gehad, tot nu in Nederland. Dus dat voelt als een groot levensmoment. Ik ben jullie heel dankbaar – jullie hebben gewoon goede smaak!’