ZWARTEWATER: Zwolse weerspiegeling van een depressie ZWARTEWATER: Zwolse weerspiegeling van een depressie

In de kleedkamer van Hedon trekken Goudi, Frodeau en Milan van Zwolse rapformatie ZWARTEWATER wat frisse fantaatjes open. ‘Goed sapje’. ‘Alles lekker?’ Alles gaat goed. Goudi is in de ban van zijn nieuwe bril: ‘Ik kan in één keer gewoon ALLES lezen. Hele andere wereld.’ Scherp naar dingen kunnen kijken is dan ook nogal belangrijk binnen de hiphop. Dat leerden de mannen hier al vroeg op ‘De Fakkelteit’. Als jonge jongens kwamen Goudi en Frodeau elke maandag- en woensdagavond naar dit initiatief voor de Zwolse jeugd van Opgezwolle-MC Rico. Van hem kregen ze alles mee over de etiketten van het genre, de kunst van het rappen en het performen. 

Het ligt aan de grondslag van ZWARTEWATER. Frodeau: ‘Toen ik voor het eerst bij De Fakkelteit binnenkwam, was de eerste persoon die ik opmerkte Wessel (Goudi). En Wessel was aan het bellen met zijn vader, die wilde dat hij naar huis kwam. Hij was zo van: “JA… ik ben om 10 uur thuis!”, hing z’n telefoon op, en schreeuwde: “*biep* LEIJER.” En ik was zo van: “Damn!” Goudi grijnst. ‘Rico kwam toen binnen en zei: “Ik heb een demootje van je gehoord... Je moet hem gaan checken man, want jullie sluiten goed aan qua stijl.” Binnen een kwartier was de eerste joint gerookt. Het was gelijk vriendschap.’ 

Een aantal jaren en een hoop rap ervaring verder ziet producer Milan de twee stunten op het podium hier in Hedon. Het is zijn eerste hiphop concert ooit, eigenlijk luisterde hij vooral naar artiesten als Yellow Claw. Gelijk is-ie verkocht. ‘Toen werd jij ook hiphopper!’, zegt Frodeau ironisch. Goudi: ‘You got infected with the virussss.’ Thuis draaide Milan hun EP grijs en stuurde ze wat beats door. ZWARTEWATER was born. 

En sindsdien gaat het lekker. Met hun cryptische, grauwe hiphop, die duidelijk invloeden van de 90's New York underground draagt, bereikt de crew ook menig podia buiten de Hanzestad. Het trio deed talloze zalen schudden tijdens de Popronde en speelde deze maand de aftershow van stadgenoot Sticks in de AFAS. Die run wordt vandaag bekroond met de release van hun vierde EP. 

Met hun diepgewortelde Zwolse achtergrond en de rauwe, old school, hiphop head-feel van hun muziek wordt de groep eigenlijk altijd wel met Opgezwolle vergeleken. Een mooi compliment natuurlijk, maar liever niet. Frodeau: ‘Kijk, natuurlijk is het een eer om vergeleken te worden met zo'n legendarische crew die zoveel heeft betekend voor de hiphop en voor Zwolle. Maar er is natuurlijk al een bakermat gelegd. Het enige wat wij willen doen, is daar iets moois aan toevoegen. Aan die hiphopgeschiedenis van Zwolle.’ Goudi: ‘Ja, ik vind ook dat het echt andere shit is…’ 

Frodeau: ‘Ik denk dat wij wat rauwer en losmondiger zijn. Net wat luguberder. Iets cryptischer. Opgezwolle is natuurlijk ook heel cryptisch. Maar ZWARTEWATER is wat grauwer. Het is wat meer regen en grijze wolken. Meer een soort weerspiegeling van een depressie in plaats van “this is hip hop uit Zwolle”.’ Die donkere ZWARTEWATER-sound voelt ook voor Milan als karakteristiek voor de groep. Hij weet gelijk wanneer iets perfect klinkt voor een ZWARTEWATER beat: ‘Het gevoel is moeilijk te definiëren, maar het is een soort onheil.’ Goudi grijnst: ‘Nee, het is niet bepaald Antoon.’

Vandaag, om 12:00 stipt, loeide het luchtalarm en dropte hun vierde EP LANCASTER. Vernoemd naar een bommenwerper uit de Tweede Wereldoorlog. De plaat draagt misschien nog wel het meeste van al hun projecten dat gevoel van onheil uit. Veel referenties naar oorlog, loopgraven en munitie, omvangen door een soundscape van dreigende, alarmerende geluiden. Op ‘BARABAS’ spit Goudi de line: ‘Doen druk over een dure merk handtas, ik maak me druk over een nucleair landschap.’ Het is een steek naar de consumptiemaatschappij, vertelt Frodeau: ‘Je maakt je druk over een dure handtas, maar wat doet er echt toe?’ ‘En we houden van mooie spulletjes hè. Begrijp me niet verkeerd,’ vult Goudi lachend aan. ‘Maar dat is niet het allerbelangrijkste. Het is vooral vet.’ 

Óók verwijst de bar naar de reuring in de wereld, die het concept van de EP inspireerde. Goudi: ‘Ik denk dat mensen niet beseffen hoe weinig we eigenlijk zijn veranderd sinds 1945. Er is wel vrede, maar de manier waarop mensen nu weer polariseren en haat spuwen op elkaar en steeds extremer worden... dat maakt wel impact op mij als persoon.’ Milan: ‘De angst dat de geschiedenis zich herhaalt. Het is nu ook precies de tijd dat de laatste mensen uit de Tweede Wereldoorlog de pijp uit gaan. En mensen gaan gewoon weer verder waar zij tegen gevochten hebben.’ 

Op de track ‘U - 235’ rappen de mannen over paddenstoelenwolken en vraagt een duistere stem zich af: 'Wat als straks de wereld hier vervaagt in een flits?’ Met knettergekke, polariserende wereldleiders aan de macht die een tas vol kernwapens bij zich dragen, wordt het er inderdaad niet geruststellender op. Goudi: 'Op het toppunt van de Koude Oorlog stonden die raketten echt op elkaar gericht. Ik heb wel het idee dat dat nu ook zo is.’

Metaforisch als ze zijn, staat al die oorlogsthematiek niet alleen symbool voor de externe gevechten. Op de track ‘WARZONE’ galmen hun stemmen over een grimmige beat: ‘Dit is die warzone. Het is die oorlog in je hoofd!’ Goudi: ‘Daar gaat LANCASTER ook over; de oorlog in je hoofd en hoe deal je met de maatschappij zoals hij is?’ Als 'jong-volwassenen met een rugzakje’ hebben alle drie een kritische blik op de samenleving ontwikkeld en zetten ze snel de zweep op hun eigen rug, vertelt Frodeau. Dat maakt die strijd in de bovenkamer niet makkelijker. 'Het leven is een mijnenveld, verkeerde stap, kans verkloot,’ rapt Goudi op ‘U - 325’. ‘Een van mijn zwaktes is dat ik altijd de beste stappen wil nemen. En als ik een keer iets doe dat niet uitpakt zoals ik wil, dan kan ik daar heel erg mee zitten'. 

Wereldoorlogen, polarisatie, nucleaire dreiging en mentale worstelingen. Het zijn niet de doorsnee thema’s die je terughoort in het gros van de Nederlandse rap. Goudi: ‘Kijk, soms wil ik ook alleen maar shit luisteren over diamanten en goud enzo.’ Frodeau sluit zich er grinnikend bij aan: ‘Ja… en een beetje over drugsgebruik’. ‘Maar dat is de fundering van ZWARTEWATER niet. Het moet vooral ECHT zijn.’ Het is voor hen de essentie van hiphop: ‘Neem bijvoorbeeld de hoes van Nas’ eerste album, Illmatic. Je ziet een jongetje dat vanuit een kamer zijn buurt bekijkt. Dát is wat rappen is. Het is een reflectie van wat jij meemaakt in je hoofd en in je omgeving. En dat moet écht zijn om over te kunnen brengen. Als een MC aan het rappen is, wil ik geen enkel moment het gevoel krijgen van: Ik geloof je niet. Hij gelooft het zelf niet eens. Snap je?’ Op ‘OOSTKANT’ vuurt Frodeau dan ook een felle sneer af naar de ‘neppe rappers’ van dit land: ‘Geanimeerde jongens fabriceren praatjes, ik kan ze niet meer horen. Op hun eigen eiland, ze dansen met de horden, bedank ze voor de woorden.’ 

Passievol vlamt hij verder over de ‘keepin’ it real’ ethiek in Hedons kleedkamer: ‘Je hebt rappers die zich bijvoorbeeld keihard anders voordoen in clips. Als drug dealer of een gangster of wat dan ook. Of een waggie huren om een bepaald aanzien te kweken in plaats van als artistieke expressie.’ Milan is het er roerend mee eens: ‘Dat is gewoon op die hype springen terwijl je ook iets kan maken van jezelf. Het duurt dan misschien iets langer, maar het blijft ook langer.’ Ook Goudi stemt in: ‘Ik heb één keer een Ferrari gehuurd in Parijs. Daar heb ik nog nooit een line over gespit.’