LL25: Iedereen heeft besloten te knallen vannacht LL25: Iedereen heeft besloten te knallen vannacht

Zweef naar X-Ray, de blokkendoos die dit jaar nog duidelijker dan voorheen de stem van de underground moet vertegenwoordigen. De line-up van de zaterdagnacht in deze donkere, tijdelijke club is niets anders dan smaakvol te noemen. De Nederlandse dj’s Jasmín en Sarkawt Hamad mogen de nacht hier inluiden en dat doen ze knap. Zeker gezien eerstgenoemde één arm in het gips heeft, wat draaien niet makkelijker maakt. Ook al is dit een back-to-back, je hoort precies welk nummer van wie komt. Sarkawt Hamad brengt meer melodieën en perscussieblokjes met zich mee, (denk aan Fadi Mohem’s ‘Thrust’), en Jasmín gaat dubby en dreigender (denk aan ‘1000 Tribes’ van Psyk). Wie wil, kan van die priegelige geluidjes horen, die je hersenen kietelen als zo’n hoofdmassage-stok met ijzeren uiteinden. Er hangen lichtbakken boven de hoofden van de dj’s, die ver weg een beetje aan Awakenings doen denken; één, twee of drie rechte strepen die dansers in de zaal aansporen naar voren te blijven kijken. Blijf bij de les, lijken ze te zeggen.

De Britse artiest Batu heeft een iconische status in de club scene, maar legt dat er niet te dik bovenop. Hij beweegt amper en laat zijn serieuze, doordachte tracks met af en toe wat curveballs liever voor hem spreken, maar de rijen en rijen dik aan dansende mensen lijken er prima mee uit de voeten te kunnen. Even later bij CEM b2b Pariah verschijnen er achter het podium ineens gekleurde stroboscopen en zie je de industriële achterwand (in lijn met de muren van golfplaat) ineens compleet tot zijn recht komen. Met een beetje verbeelding sta je in een gure club. Het pure zweet, of beter de condens, druppelt zo naar beneden en elke tune wordt ontvangen met applaus. De zaterdagnacht is LOS. 

Wat later in de nacht breken die wolken van spanning ineens open. Het is dé vraag die op de lippen van Lowlanders brandt. Ga je knallen bij de Rotterdamse LAMMER, de mega snel opgekomen internetsensatie die in India mag laten zien of zijn fame ook verder reikt dan de online-wereld, of ga je zwelgen in emotie bij BSS, de dj en producer die al jaaaaren hard aan de weg timmert en met dit slot wellicht wel zijn doorbraak naar headliner verzilvert? 

Het is voor het eerst dit weekend goed te doen in Bravo. Er is flink ruimte. Dit gun je BSS niet. Zijn eigen werk is nog dromeriger dan het avondrood boven Lowlands, en de tracks die hij kiest zijn doeltreffend. De Amsterdammer draait platen om in een heel steady tempo emoties mee op te wekken. Dat is net zoals bij zijn voorganger een ware kunst te noemen. BSS grijpt in zijn set, het meest prominente slot van Lowlands genoemd, vaak terug op classics die hij regelmatig draait. New Order’s ‘Blue Monday’ wordt gemixt in zwaarder werk, en van Underworld wordt er overgeschakeld op Floating Points, want je moet toch ze binnen zien te houden. De sweet spot tussen wat hij zelf sick vind en wat het hardgaande publiek hier moet blijven boeien, is misschien nog net niet zoet genoeg.

Fijnproevers weten de tracks van BSS te waarderen, en de mensen die toch weer de Bravo terug in komen lopen, roepen veelal ‘let’s gooooo!’ Het oog wil ook wat, en dat krijgt het ook. De lichtinstallaties zakken zo laag naar beneden dat je ze met een doof stick aan kunt tikken en spots en strobo’s omlijsten de emo-tracks van de Amsterdammer. Joy Orbison’s ‘flight fm’ landt soepel en goed en kan rekenen op gejuich, en op dit soort momentjes moet BSS wel flink trots zijn.

Terrein winnen
Het voelt bijna onwerkelijk dat zelfs op Lowlands, waar je toch een avontuurlijk publiek verwacht, de verleiding van die snelle dopaminekick het vaak van de langzame opbouw wint. Het zegt iets over het veranderende dj-landschap en hoe artiesten tegenwoordig snel terrein winnen. Het terrein wordt hier vooralsnog in de letterlijke zin door LAMMER gewonnen, die een speciale intro (een eigen edit van ‘Crazy zin in’ van Big2 ft. Sef) én outro van zijn bekendste hit (een edit van ‘Ik haat hem voor jou’ van Froukje en S10) maakte voor zijn set. Beuken zullen we. Het is zaterdag, dé dag om crazy te gaan. Lowlands bewijst wel te weten wat er speelt, en programmeert dus ook om de drommen aan mensen vermaakt te houden. Is dat niet de essentie van een festival?