Waar zie je nou kóóien hangen op de dansvloer? Echte kooien, bronstige kooien om jezelf in op te sluiten, te verliezen, heen en weer te zwiepen tot je hersenpan is gaargekookt en je alleen nog maar bestaat uit gewillig vlees en pulserende spieren die niet anders kunnen dan meebewegen op het dicterende ritme van de Kick? Op Coda, dus. Er hangen er zelfs twee, en daar treffen de meest vurige dansers elkaar, daar zoeken ze elkaar op voordat ze de duisterdere hoekjes van Lofi in duiken.
Coda is het traditionele ADE-slotakkoord van Ratherlost en Pax Romana, twee gelijkgestemde Amsterdamse feestorganisatoren die inzetten op de diepere, avontuurlijke kant van de techno. Was op Pax Romana eerder dit jaar in RADION nog een uitzonderlijk kinky sfeer, weinig kleding, veel naakt, bezweet vlees, nu is het íétsjes braver. Meer sexpositive dan queer, eerder fetisj als fashion dan als lifestyle. Grappig ook dat Lofi vannacht dus een totaal andere vibe heeft qua publiek dan het op kiezelworp afstand gelegen Club Raum, dat op hetzelfde moment bezig is aan z’n allereerste (nu al vrij legendarische!) weekender. Ze zijn er vannacht wel hoor, de geboren kooidansers, de gays wiens outfit 30 procent bestaat uit een piepklein onderbroekje en 70 procent uit leer en kettingen. Maar ze zijn zeker niet in de meerderheid. Wel ook op de dansvloer: heel veel technonerds die op Reddit vooraf al lieten weten hoeveel zin ze hebben in Coda, en allemaal lief komen vertellen dat ze onze Draaimolen-documentaire zo vet vonden (dankjewel nog!).
Die technonerds komen voor dj’s als Quelza. Een technisch virtuoze dj uit Berlijn die al vroeg op de avond laat horen dat zijn techno helemaal niet “alsmaar doorgaat”, zoals vaak over techno wordt gezegd. Er gebeurt letterlijk elke drie minuten iets waarvan je mond openvalt. Een smerige plaat van DJ Rush, een weirde melodie, opeens een spookachtige zangeres over een desolate kick. Lange tijd supervet, maar wanneer hij vanuit de minimal van Philip Glass overgaat naar Donna Summer’s ‘I Feel Love’ met een extra techno-kick? Mwoahhhhhhh.
Net zo avontuurlijk – maar dan beter geslaagd – zijn de sets in de kleinere tweede zaal. Kia en Reptant gaan vanuit trippy techno naar het stoere type electro waarop je direct hoekiger gaat dansen, en vooral Garçon, een Zwitserse dj die vaker op Woody92’s Omen Wapta-feestjes draaide en zelf het mooie Amenthia-label runt voor diepe, experimentele (dub) techno. Hij laat vannacht werkelijk alle hoeken van de dansvloer zien, begint met de classic IDM van The Black Dog, dikke percussieve platen te lijmen aan een Burial-remix van Goldie en gitzwarte dubstep door te mixen in de geweldige electro/IDM-track die tien jaar geleden Objekt’s doorbraak betekende (en recentelijk een re-release kreeg). Hij raakt heus wat ravers kwijt, maar de technonerds staan te juichen.
Tekst gaat door onder foto.