Op papier was de eerste dag van Down The Rabbit Hole een veelzijdige festivaldag met een aardig groot aandeel voor elektronische muziek. Zou headliner Moderat het waarmaken, kan Weval het ook op DTRH en is het verder aan Bonobo, Nathan Fake en Trentemøller of is er ruimte voor gitaren, psychedelica, soul en gevoelige songwriters? Dit is de Vrijdagse Top 5.

1. Moderat

Het matige geluid zit de perfecte headlineshow niet in de weg. De Hotot kolkt aan alle kanten. Knap, want het mislukt zo vaak, een dance-act die echt liedjes heeft. En dan wordt er ook nog eens haast om het nummer gewisseld van stijl. Emo-ballads, lompe dubstep, stampende techno zonder vocals. De details gaan vanavond allemaal verloren in de mix, zonde. Maar als de basis zo sterk is, als er zo vol overgave gespeeld wordt en het er ook nog eens zo goed uit ziet, dan blijft er weinig te klagen over. 

2. POND

Het publiek volgt Nick Allbrook zoals een hond een tennisbal. De zanger zoekt het publiek graag op. Maar als hij met z’n band gewoon on stage twee van de beste nummers achter elkaar speelt - ‘Paint Me Silver’ en ‘Giant Tortoise’ - is iedereen tevree. De Australische psychers kunnen met een gerust hart terug naar huis.

3. Pink Oculus

Pink Oculus opende net in de AB nog voor Anderson .Paak, wiens afzegging een flink gat in de programmering hier sloeg, maar het is te hopen dat zijn fans vanmiddag vroeg bij Pink Oculus waren. De Nederlandse rapper-annex-zangeres verzacht het gemis behoorlijk. Esperanza Denswil durft alles, van razendsnelle flows tot zoete uithalen en je kunt niet anders dan jaloers zijn op haar charisma.

4. Julia Jacklin

Julia Jacklins stem lijkt ontzettend op die van Angel Olsen. Prachtig hoe ook Jacklin halverwege een woord met een snik omhoog kan schakelen. Maar waar Olsen haar muziek doorspekt met felle uitbarstingen en gitaarsolo's, houdt Julia Jacklin het juist ingetogen. Onderkoeld zingt ze hoe haar vader op Zach Braff lijkt, haar moeder op Catherine Deneuve, en hoe mooi dat zou zijn geweest. 

5. Slaves

Voor Slaves is een uur wel lang, maar als de hooligan-editie van Stampertje grijen ze iedereen terug. Slaves is niet gemaakt voor de grote muzikale variatie, maar wel om te rammen, te klagen en te verbroederen.