Youth Hunt is een nostalgische reis van uithoek naar randstad. Vol met anekdotes, verwijzingen en wijze lessen. Les nummer een: neem jezelf vooral niet te serieus.

Ze staan niet stil, de mannen van The Homesick. De Dokkumse Jaap van der Velde (bas), Erik Woudwijk (drums) en Elias Elgersma (gitaar) hebben naast deze band tevens een groot aandeel in de bands Korfbal en Yuko Yuko. Muzikale duizendpoten zou je kunnen zeggen, en dat is knap op zo’n jonge leeftijd. Aangezien ze pas 20 à 22 jaar op deze aardbol rondlopen, is het debuutalbum Youth Hunt eentje om jaloers op te zijn.

De thema’s rondom dit album wijken in zoverre niet heel veel af van hun eerste EP Twist Yr Wrists (2014). In een interview eerder dit jaar gaf zanger Jaap aan te willen provoceren, en gewoon lekker raar te willen doen. De wil om te provoceren komt terug op Youth Hunt, met verschillende onderwerpen van dien. Het contrast tussen de grote stad en de plek waar ze vandaan komen is duidelijk merkbaar. Van bier drinken op de steiger naar de drugssmokkel op de Waddenzee: de anekdotes vliegen je om de oren.

Ze laten hun geboorteplaats Dokkum muzikaal gezien ver achter zich, maar een historische verwijzing schuwen ze niet. ‘St. Boniface’ komt speels op gang dankzij de glockenspiel-achtige percussiegeluiden die soms naar de voorgrond treden. Na het tweede couplet volgt een chaotische bridge, alsof ze, net als Sint Bonifatius himself, ook op de brandstapel staan. “The boredom spread like wildfire”.

Vervolgens is er sprake van een verdiend rustmomentje op het album. In ‘War Cries’ neemt het drietal een adempauze en daardoor heerst er een psychedelisch sfeertje. Pieken en dalen, goede balans. In tegenstelling tot de luide, overstemde gitaren, horen we een vrouwelijk achtergrondkoortje. Wanneer we ons moeten inhouden om niet uit te barsten in een “Kumbaya my lord”, worden we – gelukkig – weer wakker geschud.

‘Mattheus’ begint met een instrumentaal intro van een minuut, en benadrukt vervolgens de meerstemmigheid van de jongens. Naast de jeugdige “whatever-rock” thema’s, speelt God soms ook een rol op Youth Hunt. Opeens betrap je je erop dat je meezingt: ‘The best part of being young is falling in love with Jesus.’

In afsluiter ‘Eater of Meat’ halen ze nog eenmaal alles uit de kast. Na 1.30 komt de speelsheid van ‘St. Boniface’ terug, waarbij ze vrolijke, aanstekelijke melodieën gebruiken à la Noah and the Whale. Het werkt opbouwend. We wachten af en worden beloond. De laatste anderhalve minuut doet The Homesick waar ze goed in zijn: snerpende gitaren, overweldigende riffs, alles op alles zetten.

Dit album is gemaakt om The Homesick nog meer op de kaart te zetten. En dat lukt ze met dit debuut. Ze zijn zichzelf aan het ontdekken, waarschijnlijk wat iedereen doet in hun early twenties. Maar in tegenstelling tot veel jonge twintigers weet de band wel wat ze willen: ‘een beetje provoceren, en gewoon lekker raar doen.’ Het lukt ze op Youth Hunt. Lekker raar doen, en wij doen lekker mee.

The Homesick

Jaap van de Velde, 22 (Yuko Yuko, Korfbal)
Erik Woodwijk (20)
Elias Elgersma, 22 (Yuko Yuko, El Gersma)

2014: EP Twist Yr Wrists
2017: Youth Hunt

Op 21 september begint de Europese tour van The Homesick
14 landen in 21 dagen
21 september 2017 - 10 oktober 2017