Na buzz op internationale muziekmedia, twee EP's en een paar spectaculaire videoclips bracht Sevdaliza eerder dit jaar eindelijk haar eerste album uit. Of nou ja, een album, ISON is met zijn uitgekiende visuele dimensie en ambitieuze thematiek eerder een totaalkunstwerk. Maar het is vooral een verzameling vlijmscherpe songs waarmee Sevdaliza zichzelf ontleedt.

Sevdaliza is ongewoon. Ongewoon in haar klank, haar stijl, haar ambitie en de grootte van haar visie. Zie haar debuutalbum ISON maar eens in de context van alle twaalf genomineerden voor de 3voor12 Award: stuk voor stuk sterke albums, maar ISON is zonder twijfel het meest conceptueel, met filosofische thema's en een tot in de puntjes uitgewerkte visuele component. Van de muziek tot de video's, het artwork en het complete 'visual album', waarbij ISON integraal van bijpassende beelden wordt voorzien: allemaal maakt het onderdeel uit van een groter geheel. ISON is niet zozeer een plaat als wel een totaalkunstwerk, net als Sevdaliza zelf.

In het land van 'doe maar normaal' kom je dat zelden tegen, en op papier klinkt het zelfs wat gekunsteld, want gewoon goede muziek is toch ook goed genoeg? Je hoeft toch niet meteen de aard van de mens te willen doorgronden met je eerste plaat? Inderdaad, maar als Sevdaliza haar meest oprechte instincten volgt kan ze juist niet anders dan het diepe in duiken. Daar is niks pretentieus aan. En het resultaat is ongewoon sterk.

ISON is Sevdaliza's officiële eerste langspeelplaat, na enkele losse tracks en EP's The Suspended Kid en Children of Silk. De dertigjarige Sevda Alizadeh gooide al hoge ogen op internationale muzieksites als The Fader, Complex en FactMag met haar spannende synthpopliedjes en artistieke videoclips. The Suspended Kid werd zelfs uitgegeven op het toonaangevende label WARP, waar ook Brian Eno, Flying Lotus en Aphex Twin hun platen uitbrengen. ISON is echter in eigen beheer uitgekomen, eigenlijk logisch voor iemand die zo duidelijk haar eigen pad plaveit. Haar blik richt ze op de wereld, maar niet door hapklare hits te maken.

Sevdaliza

2014 Eerste single 'Clear Air'
2015 The Suspended Kid (EP), Children of Silk (EP)
2016 The Formula (korte film)
2017 ISON (album)
 

De uitgeklede triphop op ISON kronkelt het hele album lang in hetzelfde midtempo voort. De arrangementen zijn ruimtelijk en ingetogen, met tussen de synths zo nu en dan ook plaats voor een piano of strijkers, en Sevdaliza's stem als middelpunt. Die romantische strijkers hoorden we ook al op Children of Silk, en dichtte ze toen toe aan haar obsessie voor filmmuziek en chansons.

Sevdaliza's gevoel voor tekst heeft ook iets chansonnesks: ze heeft aan een bondige zin genoeg om veel te vertellen. En niet alleen over geijkte chansonthema's als liefde en verlies, maar over alles. Sevdaliza onderzoekt haar eigen identiteit aan de hand van alter ego's en archetypen van vrouwelijkheid: 'Marilyn Monroe', het iconische sekssymbool met verborgen diepten, 'Amandine Insensible', de fantasievrouw die haar realiteitszin verliest, 'Hero', de moederfiguur die haar zwaktes moet verbergen. In de visuals vloeit haar lichaam over in andere, anonieme, bijna-menselijke figuren. Ze verweeft echtheid, vrouwelijkheid, moederschap, verdriet, imago en verlangen tot precieze, heldere zinnen, zonder ooit potsierlijk of wollig te klinken. Met haar sobere woorden legt ze juist een hele pure complexiteit bloot, en nodigt ze je uit om die ook in jezelf te onderzoeken.

Op 'Human' benoemt Sevdaliza de delen van haar lichaam: huid, hart, vlees, bloed, botten. Samen vormen ze de som van haar persoon: 'I am human, nothing more than human'. Een simpele zin, maar ze zegt er meer mee dan de bescheiden woorden doen vermoeden. Net zoals jij meer bent dan een zak met vlees en botten. Sevdaliza ontleedt zichzelf met de scherpste scalpel, en geeft hem vervolgens aan de luisteraar. Nu jij. 'The autopsy report read that the insides were beautiful' ('Hubris').