Het gaat wat ver om te zeggen dat de Fuzzy Lop uitpuilt, goed gevuld is hij wel. Niet zo gek, want met Human Performance brachten ze eerder dit jaar hun beste plaat tot op heden uit. En wie ze de afgelopen weken al eens live zag - naast Pinkpop deden ze onder meer nog Eindhoven Psych Lab en Amsterdam aan - weet dat ze graag met de hits beginnen. 

Meteen raak dus? 
Ha, daar hebben ze ons even beet. Na wekenlang af te trappen met 'Outside' krijgen we nu opeens de tandem van Light Up Gold voor onze kiezen: het al jaren aan elkaar gespeelde 'Master of My Craft' en 'Borrowed Time'. Geen probleem voor de voorste rijen: de eerste pit van Down The Rabbit Hole is binnen de minuut een feit. 

Een goed begin is het halve werk. Werd dit dan die legendarische festivalshow waar we al zo lang op wachten?
Niet echt. Na dat razende begin gaat het tempo er al snel uit door wat technische problemen. Maar ook als die zijn opgelost, steekt al snel weer het oude Parquet Courts-euvel de kop op: loomheid. Nummers als 'Dust', 'Berlin Got Blurry' en 'One Man No City' redden zichzelf wel, voor de rest is toch wat meer energie vereist. 

In Amsterdam leken ze een beetje chagrijnig gisteren. Hadden ze er vandaag wel zin in? 
Chagrijnig of gewoon stoned, lastig te zien vanuit de tent. Er volgt nog een moeilijke grap over het spelen van een twaalfminutenversie van de Macarena. Niemand lacht. Natuurlijk werkt een band als Parquet Courts hier wat beter dan op Pinkpop, het werkt vandaag ook beter dan op Down The Rabbit Hole twee jaar terug. Maar echt legendarisch wil het ook vandaag niet worden.