Het concert: Brian Fallon & The Crowes, Lowlands India, zondag 21 augustus 2016
LL16: Brian Fallon verslikt zich in Katy Perry
Gezapig en goudeerlijk gaan hand in hand
Een van de domste dingen die je kunt doen als zanger is solo gaan. Slechts in een klein gedeelte van de gevallen, we noemen een Robbie Williams, levert dat meer publiek op. Maar in de meeste gevallen is het te grabbel gooien van je merknaam geen geweldige keuze. Of je moet echt uitgekeken zijn op steeds dezelfde koppen in je tourbus. Want op de quizvraag wie Brian Fallon wel niet is, komen minder goede antwoorden dan op de vraag een nummer te noemen van zijn vroegere band Gaslight Anthem: ‘Old White Lincoln’, ’45’ of ‘American Slang’.
Nog Gaslight Anthem-nummers in de set?
Helemaal niet. Maar dat hoofdstuk heeft Fallon ook voorlopig even afgeschreven na het uitbrengen van zijn solo album Painkillers begin dit jaar. Niet dat hij de rest van zijn band zat was, sommigen spelen nog steeds met hem samen, ze wisten het gewoon even niet meer. Dan kan zo’n soloalbum ook gewoon een creatieve zet zijn om wat lucht te scheppen. En lucht was er, in de vorm van het Katy Perry-nummer 'Teenage Dream', dat hij graag zelf had willen schrijven en al eens eerder gecoverd met zijn zijproject The Horrible Crowes. Maar binnen deze set zo zonder context extreem raar.
Lijkt het zo nog meer op Bruce Springsteen?
Eh... ja. Veelgehoorde opmerking bij The Gaslight Anthem was dat het zo op Bruce Springsteen on speed lijkt. Kan Fallon ook weinig aan doen, zijn stemgeluid zou perfect zijn voor een Springsteen-impersonator. Maar met de meer roots-georienteerde raampjes-open-autorij-liedjes van zijn soloalbum is de gelijkenis nog treffender. Aangenaam vertrouwd en aan de andere kant ook knap overbodigmakend.
Klinkt erg enerverend allemaal...
Toen het droger werd, dunde het publiek ook zienderogen uit, alleen zij waar de haargrens reeds opgeschoven was, bleven nog staan. Niet dat er slecht gemusiceerd werd, integendeel, soms zelfs met vier gitaren tegelijk. Niet dat humor tussendoor niet te pruimen was, want Fallon is best een grappige vogel, die zichzelf zelfs nog even probeerde te scheren met de microfoon. Een uur lang liedjes waar het predikaat ‘goudeerlijk’ voor uitgevonden is, maar tegelijkertijd ook wat te gezapig voor Lowlands. Volgende keer graag toch weer terugkomen met The Gaslight Anthem.