Het concert: Paul Kalkbrenner, Lowlands Alpha, vrijdag 19 augustus 2016

Nee, dat is absoluut niet te veel eer. Het was met name de film Berlin Calling uit 2008 waarmee Kalkbrenner doorbrak naar het grote publiek. Daarin speelt Kalkbrenner ene dj Ickarus (ken uw klassieken), een succesvolle techno-dj die de wereld rondreist en bezwijkt onder de druk van drank en drugs. Je bent zeker de enige niet als je na het zien van die film direct een ticket naar Berlijn geboekt hebt om dat allemaal zelf maar eens mee te maken: de clubs, de nachten die nooit stoppen, de magie ook van diepe, spannende techno. 

Het knappe is namelijk dat Kalkbrenner het grote publiek wist te bereiken met veel spannender muziek dan de meeste andere ster-dj’s. Zijn stijl is opvallend traag en kaal, geen overdosis special effects en overweldigende drops. Wel gebruikt hij redelijk wat vocalen en komt er af en toe een akoestisch element om de hoek kijken. Je zou zelfs kunnen zeggen dat Kalkbrenner met zijn melodieuze, open stijl de pionier is van de kledingzaakhouse van Robin Schulz die momenteel de radio regeert. Met name 'Sky & Sand', de corny hittrack met zijn broer Fritz, en de trage shuffle van 'Aaron'. Nieuwe tracks als 'Cloud Rider' en 'Feed Your Head' (met Jefferson Airplane-sample) zijn ronduit saai en ongeïnspireerd. 

Is het nou een live optreden of een dj-set?
Iets daar tussenin. Kalkbrenner speelt alleen eigen werk, en hij staat druk aan schuiven en knoppen te trekken, maar in feite draait hij gewoon zijn tracks na elkaar. Na elkaar ja, want de moeite nemen om fatsoenlijk te mixen doet de man met dik twintig jaar ervaring niet, met af en toe koddige stiltes of krukkige overgangen tot gevolg. Het maakt de set enorm kabbelig. De muziek is al niet heel energiek, maar met een beetje slimmere opbouw zou het toch wel wat dwingender kunnen. Wel trekt hij bij iedere vederlichte drop orgastische bekken, ook bij de kalme tracks in het begin van zijn set. Een blik vanaf de zijkant toont dat hij geen stiekeme dame onder de draaitafel heeft zitten, dus dan zal het wel een van die andere clichés van de grote ster-dj zijn?

Op de onmogelijkste momenten barst de Alpha in euforie uit. Wat gebeurde daar?
Nou, dat wilde Kalkbrenner zelf eigenlijk ook wel graag weten. Vertwijfeld kijkt hij achter zich of er misschien per ongeluk een dick-pic op zijn visualscherm terecht gekomen is, maar alles ziet er normaal uit. Een minuut of tien later weer zo’n uitbarsting. Wat de dj niet kan zien, is dat de regie een opaatje op de eerste rij heeft gespot: klassieke opa-pet, brilletje, grote glimlach. Hij wordt de absolute held van de set.

Hij heeft het een stuk meer naar zijn zin dan dat meisje met haar vingers in haar oren, lijkt me?
Naast haar staat haar vriend te glimmen in een Muse-shirt. Die heeft er alles voor over. Zij schuift haar hand IS-stijl over haar nek wijst vervolgens naar rechts: zijn schuld.