Mozes and the Firstborn
Voor het derde jaar achtereen spelen de Eindhovenaren op Vlieland. Dit maal geen Afterpartee of op het lente-voorproefje Here Comes The Summer, maar om de release van hun nieuwe album Great Pile of Nothing te vieren dat aanstaande vrijdag uitkomt. Met die plaat gaat de band de hoek van de garagerock een beetje uit en meer de richting op van de jaren ’90 highschoolrock á la Weezer.

Mike Krol
Winnaar van de Vera Poll 2015 voor het beste optreden op het Groningse undergroundpodium en gezien de concurrentie (Viet Cong, Ought en John Coffey) is dat een uiterst knappe prestatie. We hebben het hier niet over de muzikale broer van die ex-weerman, deze band is afkomstig uit Los Angeles en is te vinden in de garagerock-hoek van o.a. Thee Oh Sees en Jay Reatard. Hun laatste plaat duurt een volle 18 minuten, dus wellicht krijgen ze het voor elkaar om die zelfs twee keer achter elkaar spelen. Wat er ook gebeurt aanstaande vrijdagavond in de Bolder, spektakel is gegarandeerd.

Amanda Bergman
We kennen haar vooral als de ex-vrouw van The Tallest Man On Earth en misschien moeten we dat stempel maar eens loslaten. Zes jaar geleden trad Amanda Bergman samen met hem op op Vlieland. Nu is ze terug op het eiland met een eigen album, Docks. Een stijlvolle debuutplaat die muzikaal toch een beetje in de lijn ligt van het werk van haar ex. Op Motel Mozaique maakte ze al indruk, onze verwachting is dat ze dat komend weekend zelfs een klein beetje beter zal doen. Vergeet trouwens haar optreden in de kerk niet, dat de potentie heeft om betoverend te worden.

Methyl Ethel
Het is iets wat je komend weekend meer gaat horen; androgyne zang. Luister bijvoorbeeld naar Methyl Ethel's Twilight Dying en je weet niet beter of hier zingt een vrouw. Op de IJsbaan staan aanstaande zondag echter drie dudes uit Perth, Australië en die maakten al een sterke indruk op SXSW en Down The Rabbit Hole. De psychpop gemixt met chillwave en indie is gemaakt voor festivals. Into The Great Wide Open is voor de Australiërs het volgende festival om aan het rijtje successen te rijgen.

Golden Dawn Arkestra
Arkestra, arkestra, wie noemde dat ook alweer zo? Natuurlijk, Sun Ra, de befaamde space jazz goeroe, een van de meest fascinerende avant-gardistische bandleiders uit de jazz-geschiedenis. De man zelf is inmiddels al even dood, maar zijn idee leeft voort, niet alleen met zijn eigen Arkestra, maar ook met dit bonte gezelschap, dat in hun kleurrijke uitdossingen in het bos speelt.

Wild Beasts
De Britten zijn met hun vijfde langspeler Boy King van hun vaste broeierige sound naar wat steviger electropop geschoven. De band stelt live nooit teleur met de twee frontmannen Hayden Thorpe en Tom Fleming die met hun falset- en tenorstem een sterke mix in huis hebben. Vrijdagavond staan ze op het Sportveld en met een schemerig zonnetje zien wij dat optreden helemaal goed komen.

Whitney
Opgestaan uit de as van het vergane Smith Westerns staan optredens van Whitney altijd wel garant voor wat reuring. De Amerikanen bezingen de liefde (en het verdriet) met hun gelikte gitaarpop. Je zag de band dit jaar misschien al op Where The Wild Things Are, Down The Rabbit Hole of Lowlands en op Vlieland krijg je de laatste kans om ze deze festivalzomer nog te zien. Zondagmiddag op de Open Plek heb jij een date met Whitney.

Amber Arcades
De kersverse genomineerde voor de 3voor12 Award 2016 is niet zo heel vaak op een festival in Nederland te zien en dat alleen al is een goede reden om zaterdagavond rond een uurtje of negen richting de Bolder te lopen. Haar album Fading Lines heeft met haar vloeiende gitaarpop een hypnotiserende sound, die de Bolder zal vullen met warmte.

A-Wa
Arabisch en Joods-Jemenitische zang over een mix van hip-hop en dansbare electro-pop. Dat is even een mond vol, maar de zusjes Haim van A-Wa vinden dat dat je die muziek vooral moet beleven. Denk de taalbarrière weg op de Open Plek op zaterdagmiddag en je waant je een uur lang dansend in de Israëlische woestijn.

Palace
Dromerig heupwiegen met het royale Palace. Het zou zomaar de kop van een ronkende recensie over de Britse band kunnen zijn. De ietwat gehypete EP Lost in the Night bevat namelijk heerlijk zomerse laidback liedjes die in het verlengde liggen van bluesrock met een voorliefde voor Jeff Buckley. De Londenaren bewezen vorig jaar op London Calling dat ze live prima uit de voeten kunnen. Die indruk laten ze ongetwijfeld weer achter, maar dit keer op Vlieland!