In de afgelopen maanden heeft Bombay zichzelf opnieuw aan de wereld geïntroduceerd. Een nieuwe naam, een nieuwe samenstelling, en ook een nieuw geluid. Toch is tweede album Show Your Teeth even goed een afscheid van het oude Bombay: de plaat is nog volledig opgenomen met de drums en backing vocals van oud-lid Linda van Leeuwen. Bij dat opnameproces kwam enige frustratie kijken, daar doet songwriter Mathias Janmaat niet geheimzinnig over. “Het functioneerde tot op zekere hoogte nog best een poosje live, maar achter de schermen echt niet meer. De communicatie was gewoon niet meer goed,” aldus het enige overgebleven originele bandlid. Die frustratie uit Janmaat op Show Your Teeth in compacte, felle liedjes – eerder vlijmscherpe messteken dan grootse mokerslagen.
3voor12 Award genomineerde: Bombay
Show Your Teeth: messcherpe popliedjes met een nieuw noisy geluid
The band formerly known as Bombay Show Pig is terug, gestript van tweederde van de bandnaam en de helft van het personeel. Daar voor in de plaats krijgen we een nieuwe sound en liefst twee nieuwe bandleden rondom frontman Mathias Janmaat. Maar eerst kwam Show Your Teeth, nog opgenomen voor al deze aardverschuivingen aan het publiek werden getoond, hoewel de bevingen binnen de band al goed te voelen waren. Dat resulteerde in een vlijmscherpe, venijnige plaat vol grommende lo-fi popsongs.
Veel van de bombastische rock die debuutplaat Vulture/Provider nog in zich had heeft plaats gemaakt voor snedige, gruizige pop. Opener Dolly Doesn't Want To Face The Facts, volgens Janmaat “vrij direct” gelinkt aan de bedorven sfeer in de band, is een liedje als een steek onder water. Dolly is rijkelijk gevuld met warme akoestische gitaar en zuchtende achtergrondzang, afgemaakt met een dikke laag lo-fi stof en de vinnige stem van Janmaat die je zijn onversneden afkeur toebijt: "Don't just kid yourself, Dolly [...] Time to let go, we're at the end of the road."
Een halsbrekende struikeling later beland je middenin Slow Motion, een pulserende, gejaagde noisy song waarin Janmaat alle beslommeringen eens en voor altijd achter zich laat. Na het onderkoelde, catchy Gold Rush op de derde positie stelt Bombay zichzelf op doeltreffende wijze voor als herboren band.
Nog een hoogtepunt is Bleach, pal midden op de plaat en amper drie minuten, met een intro die lonkt als de blauwe lucht van onder het wateroppervlak. Binnen no time zit je in misschien wel het beste refrein op de hele plaat. Bleach gromt en gloeit in gelijke mate, met een snerpende gitaar en supersexy baslijn. Die hoge koortjes doen het refrein glinsteren zoals alleen de beste popliedjes dat doen, zonder die lekkere snauw te verliezen.
De balans tussen noise en pop is een bijzonder effectieve rode draad door Show Your Teeth; van een catchy refreintje is Bombay niet bang. Dit nieuwe, fuzzy geluid is het logische, welkome vervolg op het wat grillige debuut. Show Your Teeth heeft meer focus, zowel qua sound als songs. Vaarwel Bombay Show Pig, hallo Bombay. Goed dat jullie er zijn.