Maaike Ouboter, Noorderslag, Kleine Zaal, zaterdag 17 januari 2015

Nederland maakte kennis met Maaike Ouboter door dat ene moment in De Beste Singer/Songwriter van Nederland. Haar zelfgeschreven Dat Ik Je Mis zorgde voor zoveel tranen bij juryleden Giel Beelen, Miss Montreal en Eric Corton dat de tv-crew tot drie uur ‘s nachts heeft lopen dweilen voordat de vloer enigszins droog was. Voor haar tour heeft ze een vierkoppige band om zich heen verzameld. Ze geven haar lieflijke Nederlandstalige werk precies de goede spanning mee.

Dat Ik Je Mis is het enige nummer dat Ouboter solo speelt. Het aanwezige publiek, niet heel talrijk, hoort het ademloos aan. Maar de zangeres heeft meer in haar mars, dat wordt het meest duidelijk in de afsluiter van de set: het mysterieuze en licht broeierige Smoor.

De eerste keer je nieuwe werk laten horen! Voor dat kritische, echt niet makkelijke Noorderslag-publiek! Dan bestaat de kans dat een jonge singer/songwriter met zichtbare zenuwen en trillende tenen op het podium staat, een dozijn paniekaanvallen op de loer. Niet Maaike Ouboter. Ze komt met een zichtbare rust tevoorschijn. Volledig naturel. Indrukwekkend naturel. Zo’n band achter je geeft natuurlijk ook vertrouwen.

Er is veel zittend publiek, wat bij de rustige muziek past. De vloer raakt even iets voller, maar de bekendmaking van de Popprijs is een grote concurrent waardoor het publiek uitdunt. Ouboter is ook zeker niet bestemd voor elke Noorderslag-bezoeker. Wie thuis dertig keer per dag Pitchfork refresht, gaat deze dame geen kans geven.

Ouboter heeft een engelenstem van glanzend zijde waarmee ze evengoed in een popzaal als een theater kan belanden. Haar licht poëtische teksten gaan gelukkig voorbij aan cliché’s - soms is het een close call - maar zijn ook niet zo arty als bij Eefje de Visser. De nummers berusten ook niet overduidelijk op één idee zoals bij Dat Ik Je Mis geval is. Ja, haar muziek is braaf. Nee, het is niet té braaf. De band - helemaal drummer Bram Hakkens - voegt een paar accenten toe waardoor de nodige spanning ontstaat. Ouboter is ook een uiterst plezierige podiumpersoonlijkheid en dat zit ‘m vooral in de blikken. Soms heeft ze een ironische lach, soms kijkt ze ronduit verliefd: ze is overduidelijk het pad ingeslagen dat bij haar past. Haar muziek is zeker niet gevaarlijk - de keuze voor de degelijke Joost Zweegers van Novastar als producer zegt genoeg - maar voor wie dat geen noodzaak is, valt er bij Ouboter genoeg te halen. Dat Ik Je Mis lijkt slechts het begin van een ontluikende carrière.